forex trading logo

tweets

galapagos deel 2 PDF Afdrukken E-mailadres
Geschreven door Remco & Ilja   
zaterdag 26 maart 2011 01:56


19 maart: Ilja: “isla Plaza, het eiland van de kleur”
Vandaag mogen we een beetje uitslapen, we worden pas om 08.00 uur opgehaald. Deze keer hebben we een andere gids en ook een andere groep mensen. Wederom een leuke internationale mix, 2 Chilenen, 2 Duitsers, 4 Amerikanen en wij. Vandaag gaan we naar Isla plazas, het is anderhalf uur varen en volgens onze gids kunnen we springende mantarays zien. Nu hebben we ze nog niet heel goed onder water kunnen zien, maar boven water is ook wel OK hoor. We zitten dan ook anderhalf uur naar het water te turen, zonder enig resultaat. Tja dat is de natuur, laat zich niet dwingen he! Het eiland waar we van boord gaan wordt bewoond door o.a. zeeleeuwen. Onder luid protest worden we dan ook toegelaten in hun domein. Op de pier kunnen we wel eeuwen blijven staan, het is een fantastisch schouwspel om naar deze leuke beestjes te kijken. We schieten dan ook veel foto’s en film. Er zijn baby’s, veel vrouwtjes en 1 mannetje en er wordt goed geposeerd op wel 50cm afstand. Je wil ze eigenlijk even aaien, maar dat mag en kan niet. Moeilijk kunnen we ons maar losrukken van de zeeleeuwen, maar we moeten verder. Het eiland zelf is ook prachtig en kleurrijk. Heel anders dan wat we tot nu toe gezien hebben. Veel cactussen waaronder grote leguanen liggen te rusten en de aarde is bedekt met alle kleuren geel, rood, oranje en groen, terwijl op de achtergrond de azuurblauwe zee te zien is. Zo hier en daar komen we wat nestelende vogels tegen met kleintjes, ze zijn niet bang, niet voor ons, wel voor de leguanen. We zien ergens in de verte de beroemde bluefooted booby, een vogel die alleen hier voorkomt en............... je raadt het al bekend staat om z’n blauwe voeten.
We krijgen veel achtergrondinfo van onze gids over de eilanden en hun bewoners, maar wat je eigenlijk wil is gewoon om je heen kijken en foto’s maken. Plaatjes zeggen meer dan 1000 woorden dus zeg ik, gaan jullie straks maar lekker zitten voor de films en foto’s!!!!!
Na de eilandtour krijgen we lunch aan boord, deze keer was het echt goed te nassen. Omdat iedereen het echt wel heel erg warm aan het krijgen was, stopten we om te gaan snorkelen. Onze gids wilde graag de groep samen houden zei ie. Hij sprong in het water en zwom als speedy gonzales 100 meter verder omdat ie een haai had gezien, dat scheeuwde ie ook en wij als een kudde erachteraan. Voordat we arriveerden spurtte ie weer 50 meter verder vanwege een grote rog die ie had gezien. Ja, ja ik hield het geloof ik ook maar voor gezien........ met z’n groep samen houden. Ik ben gekke henkie niet. Ik doe lekker m’n eigen tempo en hij houdt ons maar in de gaten. Zeker toen er een zeeleeuw erg geinteresseerd was in mijn snorkel en om me heen begon te zwemmen. Wat een leuke beesten zijn dat toch.......... maar ook heel snel. Het lijkt wel of ze soms verstoppertje met je spelen, ra, ra waar ben ik nu?????? En floep daar ben ik weer!!!! Ik kan daar wel uren naar kijken, maar helaas het beestje verdwijnt na een paar minuten in de verte. Dan zien we nog een galapagoshaai voorbijschieten over de bodem en de schaduw van een grote rog. Het was niet zo helder als de vorige keer deze keer maar toch best leuk en heerlijk verkoelend. We gaan terug naar de haven en keren om half vier terug in ons hotel. Ik kan mijn ogen niet open houden en bekijk ze dan ook even een uurtje aan de binnenkant. Daarna is het tijd om verhalen te schrijven en natuurlijk het avondeten. Nu is alles hier niet goedkoop, ze hebben volgens mij allemaal hun prijzen op elkaar afgestemd, maar er is wel degelijk kwaliteitsverschil. Op aanraden van 1 van onze mede-toerders gingen we naar Il gardino. Een restaurant van een Chileens-Italiaans echtpaar. Het zat al aardig vol en dat is een goed teken. Lege restaurants.................... nooit naar binnen gaan hier, het eten is waardeloos!! Het hebben een heerlijke maaltijd gehad en voldaan lopen we terug naar ons hotel. Zowaar kregen we te horen dat er weer internet was, hiephoi, nu kunnen we jullie bijpraten eindelijk. Helaas te vroeg gejuigd. Er was internet ja, maar de verbinding was nog trager dan dikke stront om het maar even plat te zeggen en foto’s en films uploaden, vergeet het maar dat kost 44 dagen volgens onze laptop. Nog even geduld hoop ik!!

20 maart 2011 “ het eiland met de tamme vogels”
Remco: We zijn allebei om 06.00uur al wakker en hebben allebei weer zin in deze mooie dag. Vandaag gaan we naar Seymour eiland, een eiland waar de vogels ( Fregat vogels ) tam zijn, niet dat ze uit je hand eten, maar ze zijn niet bang voor mensen. Dat  betekent mooie foto's en de baarden die ze opzetten van heel dichtbij bekijken. We worden om 08.0uur opgehaald, de 1e 2 keer was de gids ruim op tijd, dus staan wij 10 minuten van te voren klaar. Vandaag was hij 10 minuten later dan normaal, ook was JJ ( gids ) niet zo rap van tong, net als gister. Gelukkig was het tegen iedereen, aan ons kan het niet liggen. De groep die we vandaag hebben, past totaal niet bij elkaar, de 2 Argentijnen van de 1e tocht zijn wel aardig, maar spreken alleen Spaans. Er zijn nu totaal 8 Amerikanen, die elkaar nog niet kennen, gaat ook niet gebeuren vandaag. Dan hebben we nog 2 Hollanders, wij dus! Iedereen heeft wel eens op een ( of deze boot ) gezeten, eenmaal op de boot worden de plaatsen door de Amerikanen bepaald. Ze rennen naar boven ( op het dek ) en naar voren naar de punt, dat zijn dus de beste plaatsten, wij blijven lekker op het achterdek zitten en 2 Amerikanen zitten binnen in de kajuit. De gids laat zich niet horen en verdwijnt ergens op de boot, gister kwam hij nog gezellig een praatje maken. Wij vermaken ons wel, we genieten van het blauwe water en de zee bries die door onze haren waaien. Het weer is weer prachtig, een graad of 30 is het zeker, later de dag wordt het 35 graden. Onderweg komen we een hamerhaai tegen, die we lekker voor onszelf houden, iedereen roept als ze wat zien, wij genieten er lekker met z'n tweetjes van. Als we na 1 uur varen bij het eiland komen, worden we begroet door een Galapagos haai, die we nog niet hebben gezien. De rubberboot wordt vol gestampd met toeristen ( wij dus ) en varen naar de kant. Daar staat een blauwe voeten vogel ( Blue footed boobie ) op een rots ons op te wachten. Hij blijft gewoon staan en poseert zonder te weten voor de foto's. Ook vliegen er veel soorten vogels over ons hoofd, waarvan de Fregat vogels ( rode baarden ) erg populair zijn hier. Ook liggen en zwemmen de zeeleeuwen weer vrolijk in het rond, wat zijn deze beesten toch te gek. De gids geeft informatie en laat weer iets van zich horen, hij weet veel te vertellen over het eiland en de vogels. We wandelen langs nesten van de vogels en mogen de jongen ook van heel dichtbij zien. Er wandelen leguanen langs onze voeten, alsof wij een van hen zijn, ook de water leguaan is in grote getalen te zien. De Fregat vogels zijn aan het nesten of hebben al eieren gelegd, er zijn zelfs al jongen te zien. De vogels die aan het nesten zijn, pakken takken van de grond die vlak naast ons liggen. Voor ons mooie momenten om de vogels ook in actie te filmen en te fotograferen. We wandelen door zand, rotsen en een soort gras, het is warm aan het worden en onze slippers doen geen goed werk op de rotsen. Nu zitten we tussen de nesten, midden op het eiland, allerlei soorten vogels die vliegen om en door ons heen, er worden dansjes ( door de blue footed boobie ) gemaakt, mooi gefloten, de rode baarden staan bol en de veren worden zover mogelijk uitgestrekt. Iedereen wil er op zijn best uitzien, wat hebben we nu een perfecte tijd uitgekozen, we hebben zelfs een paartje gezien, die met de daad bezig waren. Omdat de Amerikanen zo aan het dringen waren, hebben wij lekker iedereen laten gaan, we lopen helemaal achteraan en genieten van de geluiden om ons heen. Aan alles komt een eind, zo ook aan deze eiland tour, we worden weer allemaal in de rubberboot gestouwt en daarna moeten we ons plekje weer veroveren in de grote boot. We krijgen lunch, tonijn, met pure, rijst en wat gezond voedsel ( salade ), het is best te nassen, behalve voor de Amerikanen, waarschijnlijk niet vet genoeg. We varen door naar de snorkel plek, een mooi strand en blauw water. Alleen is het blauwe water vermengd met zand, zodat het snorkelen na 2 minuten genoeg was. We zien geen ruk, dus besluiten maar om gewoon te gaan zwemmen en te dobberen. Weer geklaag, want er zijn van die grote steek vliegen die gewoon op je hoofd gaan zitten of om je heen zoeven. Dat is irritant, als je even bovenwater bent, genieten ze van onze lichamen, ze steken en kriebelen, na een half uur ergernis, besluiten we maar op de boot te blijven, nu hebben wij de boot voor onszelf, op het dek liggen 2 witte lichamen ( wij dus ) languit in de zon. Ineens wordt de boot een stuk zwaarder, je raadt het al de Amerikanen zijn er weer, na een uur is iedereen het zat. We krijgen allemaal een koekje en een stuk fruit, daarna varen we terug naar de haven, waar de Pelikanen weer druk aan het duiken zijn. Wij hebben ons restaurant wel gevonden voor vanavond en gisteren. Voor de 2e keer weten we de eigenaar weer voor 40 dollar te verrijken in het restaurant Il Gardino. We vertrekken naar ons hotel, waar de airco staat te loeien en de overheerlijke bedden weer netjes opgemaakt zijn.

 21 maart 2011:ilja:”de grote zeeleeuwendag”
Vandaag mogen we weer duiken hiephoi. 06.00 uur op, even ontbijten (het is weer dezelfde kost als normaal). He alleen vandaag zijn er ook andere gasten bij het ontbijt, we moeten zelfs onze tafel delen zo vol is het. Een grote groep cruisers is gearriveerd en vertrekt morgen weer. Best jammer want Remco zit te springen om aandacht en nu had ie eindelijk eindacht........ gaan ze morgen alweer weg.
Bij de duikschool aangekomen zien we onze mede-duikers, 3 Canadezen. Ik maak de blunder van mijn leven door aan het meisje te vragen of ze naast haar broertje zat............... wat bleek........ het was haar stiefzoon!!!! Ze was zelf 29 en haar man 44. Ze zag er alleen uit als een jaar of 20 en de jongen die 14 was zag eruit alsof ie 16/17 was. Tja............ ze waren allemaal niet zo heel spraakzaam en helaas voor Remco weer geen aandacht =). Vandaag gaan we naar Floreana. Het is 2 uur varen en die brengen we bijna geheel in stilte door, of iedereen ligt te slapen of iedereen houdt z’n mond dicht. Nou dat beloofd een gezellig dagje te worden. Gelukkig stoppen we na anderhalf uur varen bij de Endeavour, de boot van National Geografic. Daar worden een stel Amerikanen en canadezen opgehaald. Ik zie Remco helemaal glunderen................die zijn van mij denkt ie. De eerste die in de boot stapt is Richard, een gepensioneerde Amerikaan uit Washington, de 2e is wederom een gepensioneerde Amerikaan Vinnie en de 3e is een Canadees met zulke grote wenkbrouwen zoals ik nog nooit heb gezien!!!! Ik kon mijn ogen er bijna niet vanaf houden, maar daar had iedereen last van. De man had een Italiaans uiterlijk met een klein staartje, een kale plek op z’n hoofd en leek verder best op Berlusconi. Hij was alleen aardig! De sfeer verbeterde onmiddellijk en het werd zowaar gezellig aanboord. Remco helemaal in z’n sas, maar ik ook. Remco opscheppen over al onze duiken die we tot nu toe gedaan hebben en alles wat we gezien hebben, wat denk je...................... de 1e duik was heel matigjes. Behalve 1 schildpad, 1 zeeleeuw, 1 haai zagen we vrijwel niets bijzonders. Iedereen kwam dan ook lichtelijk teleurgesteld boven water. Nou is dit nu Galapagos zag je de Amerikanen denken. Gelukkig was er nog een 2e duik. Al tijdens onze oppervlakte-interval zagen we overal zeeleeuwen spelen en roepen. Alsof ze zeiden kom toch in het water. Nou dat hebben we geweten. Nog geen 3 seconden onze hoofden onder water en we werden overvallen door het aantal zeeleeuwen. Van links, rechts, boven en onder kwamen ze ons bekijken, het waren er zeker wel 30 a 40. Mijn batterij van de camera was dan ook na een half uurtje al leeg. Wat een gave beesten zijn dat toch. Iedereen was superenthousiast en als slagroom op de cake kregen we ook nog 2 parende roggen te zien, 3 galapagoshaaien, 3 schildpadden, een school barracuda’s, een inktvis  etc. etc. Terug aan boord vertelde onze duikgids dat dit zijn beste duik van het jaar was! Nou die van ons de beste tot nu toe!!!! Wow wat een geweld! We wisselen nog even wat e-mails uit en droppen de Amerikanen weer op hun boot waarna wij terugvaren naar santa Cruz.

22 maart 2011 “ duiken met een wereld beroemd persoon “
Remco: het hoogte punt om te duiken, de Gordon Rocks, dit is de spot waar iedereen voor komt, alle soorten grote vissen zijn hier te vinden. Nu maar hopen dat dat ook voor ons geldt. Eerst nemen we afscheid van dit hotel, waar we de beste bedden hebben die we tot nu toe in onze vakantie hebben geslapen. Voor de goede orde gaan we het niet over alle dingen praten die niet goed waren. Je kan merken dat hier, overal de mensen aan het inkakken zijn. Iedereen moet een hoop geld betalen om hier te zijn, laat staan om ook nog activiteiten te doen. Alles is duur, dan verwacht je wel een beetje enthousiasme, maar ja Nederland is ook duur, daar lopen de mensen ook niet te lachen op straat:P. Wij hebben de koffers ingepakt en gaan eerst ontbijten, het ontbijt is een beetje karig, oud brood en geen eitje, geen Jam om op het oude brood te doen. We worden opgehaald door de duikschool en mogen onze spullen daar stallen, gedurende duik. Het feest kan beginnen, want wij zijn binnen en hebben heel veel zin om te gaan duiken, met of zonder karig ontbijt. We rijden naar de haven met nog 2 mensen uit Spanje en Argentinië. Gisteren hebben we met 3 Amerikanen gedoken, vandaag is er een van deze Amerikanen weer bij. De boot waar ze op zitten is van National Geografic, vanuit ons kleine miezerige duikboot zien we nog 2 dames instappen. Richard ( de Amerikaan ) is blij ons weer te zien en de 2 andere Amerikanen stellen zich netjes voor. Een van de dames is Silvia Earle en de ander haar dochter. Gister hadden wij gehoord van Richard, dat er een oceaanoloog ( als dat zo heet ) van 75 jaar oud op de grote boot aanwezig is. Volgens Richard is zij een van de beste Oceaanologen van de wereld, wij vermoeden dat het deze vrouw moet zijn. Ze heeft een dikke camera bij zich en springt met al haar spullen in de boot. Ben je 75 jaren jong en nog zo kwiek. Wij vragen aan Richard of het Sylvia is waar hij het gister over had en ja hoor, zij is die vrouw. Wij voelen ons natuurlijk erg vereerd en zetten ons beste beentje voor. Ilja doet erg haar best om aandacht van de vrouw te krijgen en valt daarbij op haar giegeltje in de boot, vlak voor de vrouw haar voeten, dat is niet waar! Nee hoor, als het zo uitkomt praten we met haar en anders niet. Ze heeft een boek bij haar ( dagboek ) die wij allemaal moet invullen met naam en e-mail. Haar dochter pakt haar brei goed en begint te breien, geen aandacht meer voor niemand alleen voor haar sjaal. De duikschool heeft een regel, iedereen die voor het eerst met deze duikschool duikt moet een check duik maken. De briefing komt en wie moet er ook een check duik maken? Precies Silvia ook, wat een lachertje, zij heeft in haar eentje meer duiken gemaakt, dan dat er op de hele boot aanwezig is en dat misschien X 2. Maar goed, ze kan er zelf ook wel om lachen en haar dochter helemaal, met een leuke opmerking werkt ze natuurlijk mee aan deze regel. Gelukkig ze mag mee, de check was goed en iedereen is blij. We gaan duiken, met koprol duiken we van de boot, de stroming is sterk dus dalen we gelijk af. Op 10 meter komen we elkaar onderwater tegen, we dalen verder naar 20 meter en blijven er hangen. We zien een hoop vis, en veel koraal, alleen gaat het koraal wel erg heen en weer, up en down. Er staat niet alleen verticale stroming, nee ook de deining van de golven doen hun werk. Soms maken we sprongen van 4 meter, we stijgen van 20 naar 16 meter, op en neer. Dit hebben we nog nooit meegemaakt, zo sterk, soms moet je je vast houden aan het koraal, iets wat we eigenlijk nooit doen. Als je het niet doet raak je de groep kwijt en kan het wel einde van je duik zijn. Op bepaalde plekken is is wat rustiger, en op adem komen en daar gaan we weer. We zijn nu in  het cleaning station, alle grote vissen komen hier om de parasieten van hun lichamen te laten eten. Kleine visjes zwemmen, bv naar een hamer haai toe en eten de parasieten uit hun bek enz. daar zitten wij natuurlijk op te wachten. Helaas is het zicht niet goed ( door de stroming en de deining ) en hebben we pech dat we het bij de 1e duik met een grote school barracuda een paar schildpadden en tonnen klein vis moeten doen ( nu klink ik verwend ). Tenslotte is dit de place to be, voor  manta ray, hamer haai, white tip, black tip en ander groot spul. Aan het einde van de duik hebben we geen van alle gezien, bijna de black tip is voorbij gezwommen en anderen hebben 1 hamer haai gezien in een flits. Niet iedere duik kan perfect zijn, dus wordt onze volgende duik de perfecte duik. Aan boord krijgen we en boterham en een koekje met wat drinken, we blijven een uur aan boord en mogen daarna weer aan de bak. We gaan het op de zelfde plek proberen en hopen deze keer meer te kunnen zien. Het zelfde zicht en Ilja ziet zelfs een blacktiphaai, de stroming is het zelfde, dus is het flink aanpoten. De Spanjaard is daarom ook na 35 minuten door zijn lucht heen, de dive master  geeft zijn octopus en samen gaan ze vrolijk verder. Voor ons wel lekker anders was het einde duik geweest. Aan het einde van de duik komen we een manta ray van een meter of 2 tegen, gelukkig maar, anders was het weer een duik die niet zo mooi was als hij had moeten zijn. We zijn weer een brokje ervaring rijker, in de stroming hadden we al mee gemaakt, maar met ook nog eens een deining van 4 meter dat was lastig duiken. Duiken is duiken en soms zie van alles en soms zie je minder veel, deze keer minder veel, terwijl er veel mensen alles doen om een hamerhaai of een manta ray te zien. De andere groep had het zelfde, het kan zomaar zijn dat de andere alles zien en wij niets, dat was dus niet het geval. Silvia heeft inmiddels al heel wat te vertellen gehad op de boot en heeft zo'n beetje overal al gedoken. Behalve in Nederland, ze heeft de Sepia's in Zeeland nog niet gezien, voor ons een mooi moment om haar uit te nodigen in Nederland om de Sepia's te komen bekijken.                    

23 maart 2011: ilja:"eindelijk de hamerhaaien"
Helaas vandaag is het alweer onze laatste duikdag hier op de galapagos eilanden, maar het positieve is dat we morgen weer eens kunnen uitslapen. We zijn gisteren van hotel gewisseld en het is weer afwachten wat ons voorgeschoteld wordt tijdens het ontbijt. Deze keer is een grote groep pubers met hun begeleiders eerst aan de beurt. Hoe zouden ze dat toch doen....... het is een groep van ongeveer 20 man, die toch elke dag moet eten en minimaal moet overnachten op deze dure eilanden. Het waren Amerikanen zo te horen en het was een soort excursie van een dag of 5 begrepen we. Nou ja,....... we moesten in ieder geval ruim een kwartier wachten op ontbijt, en het was niet eens echt lekker. Maar snel door naar de duikschool. Deze lag een stuk dichter bij ons nieuwe hotel dus maar een paar minuutjes lopen. Daar aangekomen was iedereen er al. De canadezen van een 2 dagen geleden waren er ook en 3 nieuwen, 2 engelsen en een Amerikaan. Leuke jongelui allemaal en we konden het direct goed met elkaar vinden.De duikstekken van vandaag waren north seymour en Mosquera. Deze hebben we al eens bezocht met duiken en dat was toen best goed. Het is gezellig onderweg en op de boot en na een 5 kwartier komen we aan bij de eerste duikstek. De nieuwen moesten zoals gewoonlijk even een checkduik maken en een kwartier later mochten wij ook het koele water opzoeken. 1 van de engelsen en de Amerikaan zwommen met ons mee en hadden beiden nog niet zoveel duiken gemaakt. Gelukkig liep alles soepeltjes en hadden we een heel relaxte duik met heel veel moois weer. De eerste 10 minuutje was er alleen wat zand met hier en daar een aal die boven de grond uitkeek, daarna volgden al snel de haaien en rays elkaar op en tot slot kwamen we in een enorme vissenzee terecht waar zoveel verschillende soorten vis waren dat we niet wisten waar we moesten kijken. Er was bijna meer vis dan water op dit stuk!!!! Zouden ze ook files hebben onder water?????  Nou het was in ieder geval een heel drukke stad daar! Iedereen kwam dan ook superenthousiast boven water na 67 minuten duiken. Tijdens de pauze werden de vissen op de kaart bekeken en we hadden ze zowat allemaal gezien.
Het is dan ook niet gek dat iedereen stond te popelen om weer het water in te gaan. De 2e duik begon met zwoegen, we moesten bijna een kwartier tegen de stroom in zwemmen over een zandplateau en dus niets te zien. Ik was la bijna buiten adem en met de lucht ging het ook hard, gelukkig kwam de beloning toen heel snel....................... maar liefst een stuk of 5 hamerhaaien zwommen voorbij........Yessss eindelijk heb ik ze ook gezien! Toen een mantaray.............. een zwartvinhaai en toen weer 2 hamerhaaien. Eeen schildpad tussendoor en weer 3 hamerhaaien. Onderwater maak ik een buiging naar de duikgids als bedankje voor deze fraaie duik en Remco openent een denkbeeldige fles champagne om te toosten op dit mooie einde. Helaas was het snel gegaan met mijn lucht dus moesten we alweer snel naar boven, waar we onderweg nog een school grote tonijnen tegenkwamen en wat barracuda’s. Nou dit kan niet meer stuk dus!!!! Al onze wensen zijn uitgekomen tijdens deze 10 duiken en het had bijna niet perfecter kunnen zijn!!! Bedankt mensen van scuba iguana voor alle goede zorgen, service en natuurlijk de onvergetelijke duiken!!!
Die avond gaan we maar weer eens eten bij the Rock, 1 van onze favorieten en nemen het er maar eens van.

Comments  

 
#4 Ineke van Langeveld 2011-03-30 06:00
Helemaal top. Mooie foto's en filmpjes, wish we were there!
Ineke & Charles
 
 
#3 Quintin Oranje 2011-03-30 05:31
Wow wat een waanzinnige verhalen. Die zeeleeuwen lijken me ook ZOOOO gaaf!!! Hamerhaaien...

Gelukkig heb ik in de tussentijd meer gezien dan Ruud! een Snotolf jaja daar moeten we het mee doen hier ;-)

Groeten Quintin
 
 
#2 Hilda en Ruud 2011-03-29 09:06
Hé Galapagos duikerts,
Een heel klein beetje ietsie pietsie jaloers ben ik wel op jullie Galapagos duiken.
Die hamerhaaien zijn volgens mij best wel indrukwekkend. Ter vergelijking: mjin laatste duik was in het Oostvoornse Meer. 2 graden, zonder haaien. Brrrrr.
Groet, Ruud en Hilda
 
 
#1 Hen en Ria wansink 2011-03-26 10:28
halo kanjers,
We kunnen ons door jullie verhalen heel goed voorstellen wat jullie zien en meemaken.
De foto's en verhalen zijn geweldig, we beleven hier alles mee.
Fijn dat alle verwachtigingen worden waar gemaakt.
Gr. en kussen Ma en Pa :lol:
 
 


Powered by Joomla!. Designed by: Modern Business template  Valid XHTML and CSS.