forex trading logo

tweets

Home Wereldreis 2010/2011 Nicaragua isla Ometepe en san juan del sur
isla Ometepe en san juan del sur PDF Afdrukken E-mailadres
Geschreven door Remco & Ilja   
donderdag 07 april 2011 13:01

30 maart 2011 ( het meest smerige wat je kan overkomen is...........en dat was niet in de ochtend! )
Remco:Zo liggen we lekker in ons bed, beetje snurken, draaien, zuchten, af en toe met je mondje open en het kwijl loopt lekker langs je wang op de kussen. Wij hebben allebei een 2 persoonsbed en denken alleen in bed te liggen, ik word alleen wakker. Ilja wordt ook wakker ( een nat kussen van het kwijlen ) en ligt dus niet alleen. We hebben al heel wat beesten in onze kamer gehad de laatste paar jaar, spinnen, muizen, ratten, kakkerlakken ( mijn favoriet ), gekko's, duizenden muggen in 1 nacht noem maar op, we missen er nog 1. Deze ene hopen we dan ook nooit meer in ons bed te vinden, Ilja haar oogjes gaan open, slaat haar dekens opzij en loopt naar de wc, en mompelt iets van volgens mij ligt er een schorpioen in mijn bed, ja hoor Ilja je hebt je lenzen zeker niet in. Ik kijk voorzichtig op haar dekens en wrijf eens goed in mijn ogen, ze heeft gelijk het is een schorpioen, ik pak mijn camera en film met een lach van oor tot oor. Hij begint te bewegen en te wandelen, nou dat hoeft ook weer niet, hij nestelt zich in een plooi, en mompelt iets van waar is die warme chick die hier net was. Mij niet gezien, ik pak dat beest dus niet op, Ilja is inmiddels aan het douchen en mompelt iets van, laat die jongens hem maar weg halen. Ik roep de jongens en er rent een jongen naar mij toe, zo wijs ik hem de schorpioen. Hij gooi het beestje op de grond en met een harde voetafdruk stampt hij het beestje dood, dat had ik zelf ook kunnen doen, vriend. Wij genieten van ons ontbijt en de chauffeur staat zoals afgesproken om 08.30uur klaar voor de deur. Vandaag gaan we naar Ometepe eilande, dit ligt in het lago Nicaragua ( een heel groot meer ). Als we met de bus gaan zijn we zeker 2 uur onderweg, de taxi zou sneller en makkelijker zijn. Eerst vroeg hij teveel voor deze rit, met de bus zou alles 20 dollar kosten en hij wilde 60 dollar hebben. We wilden hem niet in verlegenheid brengen maar voor 40 dollar mocht hij ons wel brengen. Het makkelijke aan een taxi is, hij haalt ons op en stopt bij de ferry die ons naar de overkant vaart en we hoeven niet met de koffers te sjouwen. De snelheid was het niet, het duurde alsnog 2 uur ( waarschijnlijk was het met de bus langer geweest ) en wij waren net op tijd voor de ferry van 11.00uur. We lopen een klein stukje met de bagage en stappen op de ferry. Wij zijn niet de eersten maar hebben wel zit plaatsen. Ilja besluit om achter mij te gaan zitten om op de bagage te passen. Het duurde nog zeker een half uur voordat de ferry weg vaart. Eenmaal aan het varen merken wij de golven op, ze zijn hoog en de ferry is plat van bodem. Iedere golf wordt opgepakt door de boot, dat betekent soms dat we 60 graden schuin in het water liggen. Dat betekent dat er mensen zeeziek worden, deze golven komen door een vrij harde wind ( wind is belangrijk voor mijn verhaal ). Na een 15 minuten varen zien we een vrouw groen worden, eerst licht groen, haar ogen worden wit en ze wordt ineens de hulk, ze scheurt uit haar kleren en rent naar de reling. Oké, nu de wind wij zitten in een houten bankje vlakbij de reling en er staat een harde wind. De hulk rent naar reling, wij zitten 1e klas en de wind waait heerlijk door onze mooie lange haren. De hulk rent nog steeds, haar mond gaat langzaam open ( nu gaan we in slow motion praten ), haar blouse wappert door de wint, haar mond gaat verder open. Wij zitten 1e klas en de wind wappert heerlijk onze kant op, wij genieten van de wint. Ik roep Ilja ga weg daar, Ilja denkt waarom, ik zeg ga nou maar weg daar. De vrouw is bijna bij de reling en de mond is nu wijd open, er volgt een golf van bonen, vis, aardappelen een toetje en een wijntje ( rood, aan de geur een goede Chileense wijn uit de streek blabla ). De wind, doet de warmte te verminderen, nu is het meer dan wind het is vermengt met de bovengenoemde producten. Over ons heen en nog eens en nog een keer, we voelen het vocht en ziet de hulk nu los gaan. Ilja was te laat met wegduiken en de tassen konden ook niet gered worden. Ik zit daar met mijn bril op en zie ineens niets meer, gatver de gatver. Ik met mijn ( beetje ) smetvrees, geef mensen hier liever geen hand, zo krijg ik net als Ilja een lading over me heen, heerlijk hoor die wind. Wij duiken achter de mensen en kunnen gelukkig een dik persoon vinden die ons weet te beschermen, maar het kwaad is al geschiet. Wij zijn omgeven door kots van een wildvreemde vrouw, niet 1 keer nee, meerdere malen. De vrouw blijft op deze plek staan totdat ze leeg is, een van de werknemers vraagt na 10 minuten of ze even ergens anders wil gaan staan. Wij zitten allemaal verscholen achter deze dikke vrouw, zo komen er nadat de vrouw weg is nog 10 mensen achter deze vrouw vandaan. Het water wordt stiller en de vrouw krijgt haar eigen kleurtje weer terug. Wij komen aan bij de haven op het eiland Ometepe, proberen alles een beetje schoon te maken en gaan lekker een hapje eten...hihi. Nee hoor, de taxi chauffeur brengt ons naar het hotel. Ons hotel ziet er mooi uit, een Duitse man runt de plaats en heeft het goed voor elkaar. Een mooie grote tuin, waar veel groen is, palmbomen, grasvelden en diversen bloemen en struiken. Ook de kamers zijn er ruim, nu hebben we wel trek in eten, eerst even onder de douche om de etens resten van ons af te spoelen en de kleren een soppie te geven. We komen bij een Italiaans restaurantje en de kok weet hoe hij een pizza moet klaar maken. Alles wordt vers gemaakt voor onze neus, Ilja haar salade was zelfs bedekt met Goudse kaas. We wandelen terug in de warme zon, het is zeker wel 35 graden. Er staat een heerlijk windje ( o ja wind ) wat lekker voor afkoeling zorgt. We doen lekker rustig aan, beetje chillen enz. In de avond rond 18.30uur valt ineens de stroom uit, wij staan in het donker en zoeken de lantaarns. Het schijnt normaal te zijn dat hier de stroom regelmatig uitvalt. Ook op straat is het pik donker, op straat worden we aangehouden door een man. Deze man vertelt ons over zijn bedrijf en dat hij voor morgen 2 mensen nodig heeft voor een eiland tour. We worden de hele dag rond gereden en krijgen de leukste plaatsjes te zien. Wij wilden al een motor gaan huren ( scooters zijn niet sterk genoeg )  en het mag zonder motor rijbewijs, ook om het eiland te gaan bekijken. Dit aanbod hebben we niet afgeslagen dus morgen een mooi verhaal over de eilanden tour. De taxi chauffeur weet een goed restaurantje waar we kunnen eten, niet duur en typisch Nicaraguaans. Wij bestellen allebei een vis, deze vis hing letterlijk met kop en staart buiten het boord, voor de lol broeken thuis het was geen klein bordje! In het restaurant zitten 2 Fransen jonge mannen waar we gezellig mee hebben gesproken. Aankomend in ons hotel, was er nog steeds geen elektriciteit, wij gaan aan tafel zitten met  3 niet interessante Amerikanen. Na een kwartier floepte het licht aan en toen was er licht en wij snelden naar onze kamer.

31 maart 2011: Ilja: ‘het eiland ontdekken’
Gisteravond waren we dus gecharterd door een reisburootje voor een tour vandaag. Wederom dus weer vroeg op, nu was dat niet moeilijk vanochtend. De koe van de buurman besloot dat het om half 6 al dag was en luid geloei was weer eens anders dan gekukel, geblaf of de wekker dus werden wij braaf wakker. Het was net of het beest in onze kamer stond zoooooo luid. Omdat we erg lang op ons gekookte eitje moesten wachten waren we een beetje laat voor de tour. Ach ja, we zijn al zo lang op reis dat we het manana-gevoel al aardig onder de knie beginnen te krijgen. Gelukkig werd er op ons gewacht. Wat bleek, de andere 2 gasten lagen nog te slapen!!!! Hoewel dat was het verhaal van de goede man, omdat we nu met z’n 2-en waren probeerde hij de tour wel door te laten gaan maar dan natuurlijk voor meer cordoba’s. Tja, wij voelden ons lichtelijk belazerd en lieten hem weten niet geinteresseerd meer te zijn. Toen kon er ineens wel weer wat van de prijs af, maar dan werd de route korter. Bij niet reageren van onze kant werd de route weer langer tegen de oorspronkelijke prijs. Helaas....... meneer u heeft het nu een beetje verpest, we hoeven nu helemaal niet meer, het vertrouwen was compleet weg. We gaan wel een motor huren en zelf op pad. Oh, ja ik heb ook nog wel motor’s te huur!  Nee meneer u begrijpt het niet, we gaan geen zaken meer doen, helaas pindakaas.
Onderweg naar ons hostel, om rijbewijzen op te halen, worden wij weer aangesproken door een vriendelijke jongeman op een scooter. Hij had ons waarschijnlijk zien discussieren en vroeg of we misschien een motor wilden huren. Nu zouden we normaal hier niet meer op reageren maar iedereen op dit eiland is echt heel aardig, en niet alleen maar om zaken te doen. De jongen was echt sympathiek dus we besloten achterop te springen en we reden naar zijn garaga. Het was een familiebedrijfje waar ook 2 zussen en vaderlief werkten. We werden heel hartelijk ontvangn en huurden van hen een scooter. Je kunt maar een deel van het eiland verkennen met een scooter omdat de wegen niet allemaal bestraat zijn, maar er blijft wel genoeg over om de dag mee te vullen. Zo gezegd zo gedaan en als 2 willempies jumpten we op de scooter. Nog even wat geld halen bij ons hotel (zkinny, de hoteleigenaar keek wel een beetje vreemd dat we alweer zo snel terug waren, dus moesten we even uitleggen) en daarna op pad. Je kunt niet verdwalen op dit eiland want er is maar 1 weg, das makkelijk navigeren voor mij!
We rijden door wat kleine dorpjes met hutjes van hout en golfplaten en worden door veel mensen begroet. Dit gaf ons weer een beetje brad pitt en angelina joliegevoel van Sulawesi!!! We maakten een kleine stop langs het water. Daar werden we bestormd door een kudde koeien en ossen die even water gingen drinken. Een jochie van een jaar of 10 hield de hele bende bij elkaar op een paard. Samen met het paard ging ie ook nog even zwemmen. Tja soms lijkt het wel of de tijd hier heeft stilgestaan. Op de weg zie je veel paard en wagens, mensen op een paard en op de fiets. 1 van de volgende stops is Chaco verde, dit is een soort klein natural park, langs het meer waar je kunt wandelen. Er is ook een resort met restaurant bij, waar we even onze dorst moesten lessen. Daarna gingen we wandelen, op zoek naar weer bijzondere vogels en de howler monkeys. Deze laatsten zijn redelijk kleine apen maar ze maken een enorm brulgeluid. Nu waren we nog geen 5 minuten op pad of we zagen we al in de topppen van de bomen. Apies kijken is altijd leuk, en foto’s/filmpjes van ze maken een sport op zich. Maar het is gelukt!! Remco is zeker een uur bezig geweest om een typisch Nicaraguaanse vogel op de plaat te krijgen maar het stomme beest wilde niet op de juiste plaatsen stilzitten. 
Na een fikse wandeling weer de scooter opgezocht en het eiland verder verkend. Tijdens de lunch ergens aan het meer komen we onze Amerikaanse vrienden weer tegen van de vulkaanwandeltocht. Ze hadden net 3 uur gekayakt en waren doodmoe, we spreken nog wel wat af! We rijden nog een klein stukje verder en dan wordt de weg geen weg meer. Met andere woorden 1 grote rotsenpartij en stofboel. Even verderop waren nog wat petroglyfen te zien dus we strompelen nog even door. We parkeren de scooter en lopen het pad op naar boven, remco kan gelukkig z’n Nicaraguaanse vogel hier filmen en fotograferen, he he eindelijk. We komen ergens in de middle of knowhere terecht en zien een klein resortje met een stuk of 6 kamers. Op zoek naar de petrogliefen komen we de eigenaar tegen
 en vragen waar die dingen zich nu bevinden. Op zijn terrein zegt ie en wijst naar wat rotsen in zijn tuin waar wat rotstekeningen op staan. Ohhhhhhhhhhh. Nou ja u heeft hier in ieder geval een mooi plekje, doei!! Op de terugweg werd het tijd voor wat afkoeling en bij Ojo de aqua vonden wij dat. Dit is een natuurlijk gevormde waterpoel waarvan de gatekeeper de mooiste verhalen wist te vertellen. Zo was er ooit een man die er kaal in ging en met afrohaar eruit kwam, 2 dames met zwart haar erin en er met blond haar uitkwamen enz. Na zo’n hete dag was het water heel welkom. Er werd even verderop veel geschreeuwd en remco ging even een kijkje nemen terwijl ik een oog hield op onze spullen. Even later hoor ik veel gejuich en hup Nicaragua roepen. Daarna hoor ik dat Holland heeft gewonnen......... hij zou toch niet............... En Ja hoor. Er werd een wedtrijdje zwemmen gehouden en Remco deed mee.
Helaas voor onze Nicaraguanen kan ie best hard zwemmen en won hij 3 van de 4 wedstrijden, de laatste was gelijkspel. Met een lach van oor tot oor kwam ie aanzwemmen. Daarna kwamen we onze Amerikaanse vrienden weer tegen. Stelletje stalkers! Nee hoor het was best gezellig zo.Ondertussen was het al weer 4 uur geworden dus tijd om terug te gaan Een bijzonder enerverende dag zo!  

1 april 2011: ( What the fuck is Canopy? )
Remco: Vandaag de grappendag, zullen we een stukje op de site zetten dat we niet meer online zijn, of dat wij hier blijven en nooit meer naar huis komen. Of wegens problemen de site opheffen, mmm klinkt als een grap, maar ik denk dat er teveel geschrokken wordt en dat er mensen bezorgd zullen zijn. We laten de grappen maar uit ons hoofd en nemen elkaar wel in de maling en bewaren de grappen wel voor thuis. We worden gewekt door onze buren en deze keer niet de koe maar de hond, hij begint om 5.30uur te blaffen en wil er niet mee ophouden. Maakt niet uit wij hebben lekker geslapen tot deze tijd dan. Ineens krijgen we een ingeving om nu te vertrekken i.p.v. 11.00uur. Dat betekent dat we nog een uur hebben om alles te pakken, ontbijten en naar de ferry. Op tijd komen we aan bij de ferry en binnen een uur zijn we al aan de andere kant. Wie komen we tegen, de Amerikanen van de vulkaan toer, waar wij gezellig een hele dag mee hebben gewandeld en gezwommen in Ojos de Aqua. We laten elkaar ook niet met rust he? Wij vragen of wij een taxi kunnen delen naar San Juan, toevallig hebben zij een tour geregeld inclusief transport. Als de taxi te klein is regelen we iets anders, maar het was geen taxi maar een busje. Wij werden uitgenodigd om met hun mee te rijden, zo zaten we binnen 5 minuten ook in de bus richting San Juan. Tijdens de rit hebben we gezellig gebabbeld over van alles nog wat. De vrouw ( Ellen ) was wel erg geïnteresseerd in onze verhalen, wij alles uit de kast en Ilja lekker aandikken. Bij aankomst vroegen ze of wij ook in hun hotel willen blijven slapen, dit hotel ziet eruit als een dikke beurs budget, wij bedankten vriendelijk en zien elkaar vanavond wel achter een dikke steak. Precies, we hebben voor vanavond een afspraak gemaakt, zodat wij hun verhalen kunnen aan horen. Ilja heeft genoeg over ons verteld! Zo gaan wij op zoek naar een hotel, van onze prijsklasse. Al snel komen we in hostels, waar de uitstraling wel erg backpackerig is. Ineens vinden we een hostel, die er netjes en schoon uitziet, de kamers zijn klein maar zeker goed genoeg. Er wordt Wifi beloofd zoals overal, ook hier is het bereik weer zeer laag.
We gaan even wandelen door San Juan, hebben inmiddels trek gekregen en komen er snel achter dat het een echte badplaats is. We zien een mooi strand, met veel restaurantjes. Wij gaan even shoppen en kijken wat ze verkopen, in het begin van je vakantie doe je dit niet. Nu loop je gewoon ergens naar binnen vraagt de menu kaart en loopt weer door, of gaat er zitten eten. Na 4 restaurants gaan we zitten en nemen een menu van kip en vis. Nu kunnen we de plaats verkennen en zien veel backpackers met surf planken. Het plaatsje op zich ziet er wel aardig uit, niet bijzonder. We komen bij  een toer buro en zij biedt ons een canopy toer aan, wel binnen een half uur beslissen. Het is erg warm ( 38 graden ) om dan aan die touwen te gaan hangen.....mmmm we denken er nog even over na. Ook willen wij morgen misschien naar en ander hotel verkassen, dus maken we onze ronde af. We zoeken naar en iets beter hotel en hebben er 1 gevonden. Omdat we niet precies weten hoe de planning eruit ziet, weten we nog niet hoelang we blijven. Voor ons hangt het af van het duiken, je kan hier namelijk ook duiken. Helaas is de duikschool dicht en pas laat in de middag open. We besluiten dan ook, om nu de canopy te gaan doen. Als we morgen gaan duiken en nu de canopy niet doen, gebeurt het nooit. Wij worden opgehaald door de canopy gids, we rijden naar de jungle, waar de canopy plaats vind. We worden ingesnoerd met een harnas met allemaal haken en touwen eraan, we krijgen handschoenen van speciaal rubber een helm op en daar staan we dan. We zijn niet alleen, er komen nog 6 Amerikanen aan waarvan 1 dame en 5 kerels. Het zij allemaal surfers, met de leeftijden tussen de 20 en 25 jaar, erg opgelaten en stoer. Het zijn surfers dus ze houden wel van een uitdaging. Nou, wat is nou Canopy? Je bent in de jungle, hoog in de bomen hangen platforms van ongeveer 2 m2. Van boom tot boom hangt er een kabel, aan die kabel hang je en je glijdt naar beneden. Het uitzicht is heel mooi en de apen juichen als je er voorbij glijdt. Er zijn wel 17 van die kabels, bij mijn 1e glij wist ik niet dat je zelf moest remmen, ik knalde hard tegen een van de gidsen. De rest had een hoop lol, waarschijnlijk zit er altijd zo'n kneus tussen, deze keer ik dus.  Het was een leuke ervaring en een gezellige middag, mede dankzij de jongens die er veel plezier in hadden. Na het avontuur canopy, werden we afgezet in ons hotel. We wilden nog even kijken of we morgen kunnen duiken, de duikschool was vanmiddag gesloten en misschien hebben we nu meer geluk. Dat hebben we, we stappen de winkel binnen en zien wat poster van duikers, er hangen ook wat bikini's en andere strand artikelen. We vragen de dame, die druk bezig was met haar 3 kinderen, of ze wat informatie heeft over duiken. Blijkbaar zaten we goed, ondanks er totaal geen duik spullen te zien zijn. Ze geeft ons een advies en toen we buiten waren zeiden we allebei tegelijk nee dank u! Totaal geen duik gevoel of een goed advies, alleen dat het 180,00 dollar per persoon is. Met deze duik school  gaan we dus niet mee, dit is geen duik winkel of shop, gewoon een winkel die wat duikjes probeert te slijten. Later op de avond hebben we afgesproken met de Amerikaanse familie die we op de vulkaan Masaya hebben ontmoet. Vanmorgen zijn we natuurlijk met hun gereisd en hebben vanmorgen deze afspraak gemaakt. Het was erg gezellig en wat zijn die kinderen van haar bijdehand.
Daarna nemen we voorgoed afscheid want wij hebben besloten om morgen te vertrekken en zij vertrekken over 2 dagen weer naar huis.

Comments  

 
#2 Ineke van Langeveld 2011-04-08 05:38
Zum Kotzen, zeg, wat een verhalen (gniffel)! Voor jullie info: canopy = dak/hemel/overkapping, in dit geval bladerdak.
Ien & Charles
 
 
#1 Hen en Ria wansink 2011-04-07 14:13
halo kanjers, wat een verhaal weer met een schorpioen in bed gaan liggen was toch niet afgesproken met Remco zeker? Hebben we jullie niet verteld over lij en loefzijde van de boot is? Nu weten jullie in ieder geval uit de wind zit je veiliger. Tarzan spelen met de apen dat komt meer in de richting van wat leuk is. Gr en kussen van Ma en pa. :-x
 
 


Powered by Joomla!. Designed by: Modern Business template  Valid XHTML and CSS.