2 april:Ilja:’iets gedaan wat we normaal echt nooit zouden doen!’
Geen haast vandaag dus lekker op het gemakkie opstaan en ontbijten. Wat vervelend zeg, briesje zeewind over je gezicht, uitkijkend over het mooie blauwe water met bootjes gevuld, terwijl even verderop mensen zich het zweet in de naad werken om een boot over het zand naar het water te slepen (dat moet makkelijker kunnen!!!!). Mmmmmm, wat hebben wij het toch slecht. Op ons dooie gemakkie lopen we weer terug naar het hostel om de tassen te pakken. We weten nog niet helemaal hoe we terug naar Granada moeten maar we kijken wel hoe het loopt. Nou het liep weer eens heel voorspoedig. Een taxi stopt voor de deur van ons hostel terwijl wij naar buiten liepen om een busstation te gaan zoeken. De goede man biedt aan om ons voor een uitstekende prijs helemaal naar Granada te brengen, waar wij natuurlijk geen nee op zeiden. Comfortabeler kan bijna niet met dit hete weer! Alhoewel.............. de goede man wist ook heel goed het gaspedaal te vinden en binnen anderhalf uur waren we al in Granada, wel met gevaar voor eigen leven want zijn inhaalmanoevres waren niet altijd even veilig. Nou zijn we ondertussen wel gewend aan dit soort dingen maar toch.......
Gelukkig bereikten we de grote stad en we hadden een hostel uit onze gids uitgezocht. Het duurde even voordat de chauffeur het had gevonden maar uiteindelijk werden we gedropt. De eerste kennismaking was niet heel best. We werden begroet door een stel luie medewerksters die geen van allen ons naar de kamer wilden brengen, maar uiteindelijk na veel gezucht en gesteun stond er eentje op. De aanblik van de gemeenschappelijke ruimtes was wel goed en de hangmatten en het zwembad zagen er goed uit. We kwamen in de kamer (klein en beetje donker) en remco zegt dat het niet schoon is, ik zeg joh dat lijkt maar zo. We besluiten in ieder geval de kamer voor 1 nachtje te nemen en verder te gaan zoeken als de bagage gedropt is. Bij nadere inspectie van de kamer blijkt het toch echt niet schoon te zijn. De lakens waren beslapen, het afvalbakje in de WC zat vol en de douche was net gebruikt. Dus wij weer naar beneden om te melden dat de kamer niet schoon is. Er wordt druk gezegd dat dit niet waar is, maar na wat heen en weer gescheld wordt er beloofd om de kamer nog eens na te lopen. OK, wij gaan even op pad en zien het wel als we terug zijn. Granada is op zich best een aardige stad met wat koloniale gebouwen en een aardige plaza. De mensen zijn alleen niet echt vriendelijk, we worden steels bekeken en het lijkt wel of ze de pest hebben aan toeristen. Nou ja misschien hebben we een maandagmorgenhumeur? We lopen wat door de stad en komen een leuke straat tegen met allemaal restaurantjes en hotelletjes. We lopen een hotel binnen en worden heel vriendelijk ontvangen, we bekijken even de kamer en die is ongeveer 2 keer zo ruim als die van ons, terwijl de kamer direct aan een zwembad ligt. Ohhhhh dit is zoveel beter dan wat we hebben. Morgen vertrekken we meteen hier naar toe. Het is wel wat duurder maar dat weegt niet op tegen hetgeen het hotel meer heeft te bieden.
We stappen een broodzaakje binnen waar ze echte baguettes verkopen, ohhhh das lekker na zoveel maanden. Hier is lekker brood gewoon niet te koop, of je krijgt oud wit brood te eten of taaie bolletjes of croissantjes die wel van steen gemaakt lijken. Nog even pinnen na het eten en daarna gaan we terug naar ons hostel om even het zwembad uit te proberen. Bij aankomst in onze kamer blijkt deze nog niet schoongemaakt te zijn. Wij allebei pissig natuurlijk. Eigenlijk willen we weg hier maar ja. Remco loopt stampend naar beneden om te klagen bij de receptie. Hij komt terug met de mededeling dat ze zo schoon komen maken. Wij hebben echter daar geen vertrouwen in. Na veel vijven en zessen besluiten we dan ook maar te vertrekken. Met een stalen gezicht lopen we langs de receptie om de sleutel af te geven en zeggen dat we weg gaan. Ze kijken niet eens raar op, zulke lastige klanten willen ze vast niet!
Toch wel een beetje met het zweet op de rug lopen we opgelucht verder en nemen een taxi naar ons nieuwe hotel waar we blij verrast worden ontvangen. We kunnen direct door naar de kamer met heerlijke airco en nemen daarna snel een duik in het zwembad. Dat is zo lekker dat we de rest van de middag blijven plakken. Op aanraden van ellen (onze Amerikaanse vriendin) gaan we ‘s avonds eten bij
een tent vlakbij. Hier worden we getrakteerd op een heerlijk stukje vlees en onze dag is weer perfect geeindigd!

3 en 4 April: Ilja: ‘gewoon lekker lui’
Nee ik ben niet lui geworden om 2 dagen te beschrijven in 1 dag, nee we waren gewoon lui deze dagen en dus hebben we waarschijnlijk niet veel te melden dus maar voor een keertje 2 in 1. Ja, ja dat reizen gaat je ook niet in de kouwe kleren zitten en af en toe heb je gewoon een weekend nodig, dus nemen we dat maar nu eens een keertje op. We hadden eigenlijk plannen om te gaan kayakken en een eilandtoer te doen maar we hebben geen van beiden zin om actie te ondernemen. Alhoewel in de ochtend hebben we nog wel de moeite genomen om naar de rand van het meer te wandelen om te kijken waar we konden gaan kayakken maar toen we de hoge golven zagen en geen kayakschool op korte afstand konden ontdekken, was de gedachte aan het zwembad ook wel heel aantrekkelijk. Hier in de stad is het echt heel warm, denk wel meer dan 40 graden en dus vergaat je de lust om actief te zijn wel een beetje. Dus.......... hebben we de dag een beetje doorgebracht met zwemmen, lezen, weer zwemmen, lezen, skypen, internetten, zwemmen etc etc. Gelukkig was er ook nog een stel Canadese Duitsers die hetzelfde plan hadden als wij dus hoefden we ons niet schuldig te voelen en was het ook nog eens gezellig. Bovendien was het zondag en is alles ook nog eens dicht. Wel hebben we onze beentjes nog gestrekt voor wat lekker eten en zijn we even op pad geweest voor het postkantoor. Omdat we nu alleen nog maar warm weer tegemoet gaan willen we wel af van onze truien, dikke broeken, mutsen, regenbroek en handschoenen tezamen met weer de nodige souvenirs natuurlijk. Het postkantoor was snel gevonden maar zoals gezegd dicht dus dat gaan we morgen wel doen. Onze hoteleigenaresse is een heel bijzondere vrouw, ze lijkt op een chinees (net zoals veel mensen hier zeggen van Remco !!!! en dat schept een band), maar ze is Nicaraguaans. Ze lacht nooit maar is wel vriendelijk, haar hulpje is een dikke dame met zeer zongebruinde huid die heel goedlachs is en ook engels preekt. Samen zijn ze een apart stel. Maar goed..... de volgende ochtend zijn we op tijd op pad gegaan om ons pakket te versturen.
Het bleek ruim 7 kg te zijn, wat een troep sjouw je zo ongemerkt mee toch. Het versturen is altijd een hele klucht op zich en nadat we weer de nodige formulieren hadden ingevuld, samen de doos hadden gevuld en de tape zorgvuldig hadden aangebracht waren we een uur verder en onze spullen eindelijk kwijt. Niet voor altijd hopen we, maar dat zien we wel weer. Het is maar altijd de vraag of alles aankomt. Tot nu toe hebben we nog alles ontvangen, waarbij een pakje uit Galapagos in een recordtijd van 4/5 dagen werd ontvangen door ons thuisfront!!! Na het postkantoor pakten we de rest van onze spullen en liepen naar de bus. Ook deze keer verliep het weer redelijk gladjes want 10 minuten na aankomst vertrokken we alweer naar Managua. Daar waren we toch al geweest? Ja dat weten we maar we gaan morgen richting Honduras en dat kan alleen via Managua en die verrekte bus gaat alleen om 05.00 uur ‘s ochtends. Nu is reizen in de nacht niet echt aan te raden dus moeten we een nachtje in managua blijven, ergens vlakbij het busstation om zo makkelijk op de bus te stappen. Dus na een relatief korte reis komen we aan in Managua met een hotel om de hoek van de bus. De kamer is zozo maar er is een zwembad en er is WIFI op de kamer dus we zijn best tevree. De buurt is niet heel gezellie (lees: beetje gevaarlijk) dus we verplaatsen ons niet teveel buiten het hotel (alleen om even wat te eten aan de overkant van de straat). Dit betekent tevens ook dat we nog een dag genoodzaakt zijn om in een zwembad door te brengen, wat vervelend nou!