tweets
wereldreis 2013/2014 nepal Begnas tal......wattuh.... Begnas tal
| Begnas tal......wattuh.... Begnas tal |
 |
 |
 |
| Geschreven door Remco & Ilja |
| dinsdag 22 oktober 2013 05:20 |
|
17 oktober 2013: ilja Oplettende lezers heben gezien dat 14 en 15 oktober ontbreekt, klopt! Deze dagen hebben we echt niets bijzonders gedaan vanwege de hele dag regen dus slaan we die maar over. Maar des te meer is er te vertelen over vandaag. Na gisteren een mooie dag is het gelukkig vandaag ook weer mooi weer. Vandaag wordt het onze laatste dag in pokhara dus gaan we naar begnas tal, het meer van begnas. We gaan op eigen houtje want dat schijnt goed te kunnen. We lopen naar het busstation, althans dat denken we, maar al wat we tegenkomen is geen busstation. Dan maar even vragen aan iemand in een passerend minibusje. We kunnen gelijk wel mee zeg tie.10 roepies. OK zeggen we. Het is erg druk en we moeten staan. Bedenk even dat Nepalese busjes gemaakt zijn voor kleine Nepalezen en niet voor reuzen van Hollanders. Ik kon net aan staan maar Remco loopt een halve nekhernia op. Gelukkig stopt de bus na een minuut of 10 en moeten we overstappen. We vragen weer welke bus en iedereen wijst naar de bus voor hun bus. Zo lopen we inmiddels na 10 keer vragen naar de eerste bus in de rij en stappen we in. Het is druk maar er wordt plaats gemaakt voor ons. Nadat we gesettled zijn vraag ik toch even voor de zekerheid of dit de bus naar begnas tal is. Er wordt druk overlegd en dan schud men nee. Gelukkig waren wij niet de enigen die deze fout hadden gemaakt, ook een Nepalees gezin moest uitstappen. Wij staan weer op de weg. We moeten 10 minuten wachten en dan komt toch echt onze bus. Helaas, ook deze is weer vol en we moeten staan. Over een hobbelige weg en dat bijna 3 kwartier lang. Maar dan ben je er! Vanaf het busstation lopen we over een zandweg naar het meer. Het meer van begnas is niet toeristisch en dat zien we. Bij het meer aangekomen zien we alleen lokale mensen. Ze vermaken zich langs en op het meer. Wij nemen plaats onder een boom, in de schaduw en observeren dit lokale leven. Een kleurrijk schouwspel. Terwijl wij daar een banaantje zitten te eten komt een geit bij ons bedelen. We geven hem de schil die hij lekker opsmikkelt, daarna heeft ie ook wel interesse in een mandarijntje en ook de kruimels van onze chipshanden vindt ie overheerlijk. We hebben er een vriend en huisdier bij. Tevreden gaat ie naast ons liggen. De mensen lachen erom. Na een tijdje gaan we even langs het meer lopen, het uitzicht is prachtig en het leven langs het meer ook. 2 vrouwen die de was doen en de lakens in het gras laten drogen, een stelletje dat een biertje drinkt, 2 jongens die aan het baden zijn, tandenborstels en zeep langs de kant, en een enkele toerist. Wat kun je genieten van zo'n moment zeg, zoiets simpels maar zo mooi! We blijven er tot het ons te warm wordt en we honger krijgen. We lopen terug naar het dorpje waar we een lokaal restaurantje opzoeken. We bestellen een plaatselijk gerecht, wat op zich best smaakte. Toch maar even een colaatje er achteraan om de eventuelebacteriën het lastig te maken. De bus staat al op ons te wachten en deze keer kunnen we zitten. We genieten van de weg terug door de rijstvelden en kleine dorpjes. Met een voldaan gevoel keren we terug naar ons hotel. Hoewel we het hier prima naar onze zin hebben gehad besluiten we toch om te kijken of we wat eerder terug kunnen naar kathmandu. In de omgeving van de hoofdstad is nog veel te zien en hier hebben we het wel een beetje allemaal gezien zo. We bellen brish, onze contactpersoon, en die zegt dat het wel kan. Nu nog kijken of we de busreis kunnen verzetten. Na wat heen en weer gebel blijkt het wel te kunnen maar dan hebben we wel een zitplaats in de cabine naast de chauffeur. Hoe erg kan dat zijn? Nou we doen het gewoon! We vertellen onze hotelmanager dat we eerder vertrekken en dat is prima. Nou das dan weer goed geregeld, denken we....
|
Comments
RSS feed for comments to this post