27 oktober ilja:

Tja waar zal ik eens beginnen...... Het was vandaag een dag om nooit te vergeten. We hebben heel heel van sri Lanka en haar gebruiken geproefd en zijn heel dankbaar dat we dit hebben mogen beleven. Vanochtend zijn we op onze scooter gestapt en richting het centrum van Negombo gereden. Het is zondag vandaag en de enige vrije dag van de Sri lankezen. Er is een markt waar we natuurlijk niet aan voorbij kunnen gaan. We stappen af en lopen de markt op. Dit verschilt zo op het eerste oog niet veel van onze eigen markt. De kooplui zijn enthousiast en schreeuwen in de rondte. Dan zien we aan de zijkant van de markt veel mensen bij elkaar staan. Nieuwgierig als we zijn gaan we even koekeloeren. Het blijkt een kippenslachterij te zijn. Het is een bloederig geheel maar het lijkt wel een geoliede machine. De mensen staan te lachen als we erbij komen staan en gunnen ons graag een blik in hun leven. Er wordt een praatje gemaakt met mij, natuurlijk waar we vandaan komen maar ook hun hele hebben en houwen wordt verteld, zonen, dochters, vrouw, familie, alles wordt erbij gehaald. Maar als tegenprestatie moeten wij natuurlijk ook het e.e.a. Vertellen, wat we graag doen. Ondertussen gluren we naar binnen. Aan het einde worden de kippen uit het hok gehaald, vervolgens de nek omgedraaid, een volgende persoon plukt de kip in minder dan een minuut kaal en gooit hem op een berg. De volgende person hakt het beestje in grote moten en als laatste wordt er op bestelling kip in stukjes gehakt en verkocht. Dit alles in minder dan 5 minuten tijdsbestek. Geweldig! De kip kost zo'n 400 roepies per kilo wat overeenkomt met € 2,75, maar verser dan vers krijg je dus niet! Na dit bloederige schouwspel gaan we weer verder. We stoppen bij de vismarkt. Helaas is er vandaag geen markt maar er is wel veel activiteit op het strand. Op het strand liggen kleine vissersbootjes en op grote doeken ligt vis te drogen. We zijn wat aan het fotograferen en filmen als er een man bij me komt staan. Uit zichzelf begint hij te vertellen welke vis hier ligt en hoe het proces in zijn werk gaat. De vis wordt gevangen en op de markt verkocht, waar het een goede prijs oplevert. Na 2 dagen is de vis niet meer te verkopen en wordt ze te drogen gelegd. Eerst wordt de vis in zee gewassen en in zout in een ton gelegd, varierend van welke soort vis 1 tot enkele dagen. Dan wordt de vis uit de ton gehaald en ingekeepd met zout, zo ligt het een dag te drogen. De vis wordt omgekeerd en weer een dag drogen. Dit wordt afhankelijk van de vis een aantal keer herhaald. Als de vis goed gedroogd is wordt ie verpakt en geexporteerd binnen azie. De man laat zijn huisje op het strand aan ons zien, het is niet meer dan wat palen met netten en golfplaten. Dan vertelt ie dat hij zijn familie is verloren met de tsunami van 2004. Hij was zelf die dag op weg naar het binnenland en heeft zo weten te ontkomen. Wat een droevig verhaal en bijna schieten de tranen in mijn ogen. Hij laat ons zelfs mantas en haaien zien op het strand, hetgeen voor een duiker natuurlijk niet leuk is om te zien. Als zijn verhaal ten einde is zegt hij ons gedag en wenst ons een fijne vakantie toe, we kunnen het deze keer niet laten om deze goede man wat geld toe te stoppen, wat natuurlijk bijzonder wordt gewaardeerd. We stappen weer op onze scooter en vervolgen onze weg. We bekijken de ruines van een Nederlands fort uit 1687, terwijl we dat doen worden we aangesproken door een jongeman, of we zin hebben in een boottochtje met zijn nieuwe vissersboot. Hmmmmm, klinkt aanlokkelijk met dit weer maar laat ons eerst even dit bekijken. OK zegt ie, ik sta daar bij de lagune bij die grote boom als jullie klaar zijn. OK zeggen wij. We lopen wat verder en komen bij de gevangenis uit. Een roze gevangenis wel te verstaan! De bewaarder maakt vanachter het hek een praatje met ons. Hij wil graag Remco zijn zonnebril hebben en zet hem op. Remco maakt een foto van hem, op verzoek en krijgt bijna zijn bril niet terug. Nu is het jammer genoeg geen goedkoop brilletje, anders had ie hem wel kunnen krijgen. Dan vraagt ie om geld, hij hij 2 kleine kinderen en het geld dat hij verdient met zijn werk is niet veel, slechts 28000 roepies, wat overeenkomt met ca. 175 euro. Om zomaar geld aan gevangenisbewaarders te geven gaat ons wat ver en we maken ons voorzichtig uit de voeten.

We lopen terug naar onze scooter en worden aangesproken door de jongeman van zojuist. We hadden onderweg nog wel even gevraagd of het wel koosjer is om zomaar met zo iemand mee te gaan, waar negatief op werd geadviseerd. Wij bedanken de jongeman en hij vindt het geen enkel probleem. Hij wijst ons nog wel even op een leuke plek achter het fort. We rijden er naar toe en komen bij een plaatselijke tonijnslachterij. De mannen zijn druk in de weer en wij mogen ongegeneerd kijken en fotos maken. Wat een geweldig gezicht. De jongeman duikt weer op en vertelt ons wat ze met de botten van de tonijn doen. Die gaan op een grote hoop vlakbij, honden en kraaien eten ze schoon en daarna worden ze verpulverd tot kuikenvoedsel. Zo gaat er niets verloren en doet de natuur haar werk. Prachtig! We nemen afscheid van iedereen en stappen op onze scooter. We rijden het achterland in en kijken onze ogen uit. Mooie en minder mooie huisjes in allerlei kleuren, we worden door iedereen gedag gezegd. De jongens roepen brutaal, de meisjes verlegen. Oude mensen, jonge mensen iedereen roept naar ons. Waarschijnlijk zien ze hier vrijwel geen toeristen. We worden nagezwaaid en geroepen. Best bijzonder. Na een tijdje hebben we dorst enstoppen bij een plaatselijk winkeltje waar we 2 colaatjes bestellen. Naast het winkeltje wordt remco geroepen. Hij loopt naar het huis en verdwijnt naar binnen. Daarna wordt ik ook geroepen. De eigenaar van het huis wilde even kletsen en we moeten gaan zitten. Het is een kleine kleurrijke woonkamer met stoelen uit de jaren 70. We gaan zitten en weer wordt er van alles gevraagd en verteld. Na een kwartiertje hebben we kennis gemaakt met de familie en gaan we weer op pad. De honger slaat toe en we gaan op zoek naar een restaurant. We zien een mooi restaurant aan de baai en gaan zitten. Ik bestel een of ander indiaas gerecht en Remco gerookte kip. Wat hebben we zitten smullen zeg! We nemen nog een lekker toetje als afsluiter. Nu moeten we richting huis gaan want we worden tegend e avond verwacht vor een belangrijke ceremonie. Dit zal een apart verhaal worden.