13 December 2013, Remco:

Vrijdag de 13e, voor de mensen die er in geloven een pechdag. Als je een pechdag bedoelt, zoals wij deze dag beleven, nou...... We beginnen een ontbijt op een terras gebouwd op palen. Het zicht is over de rivier en een stuk bij me, als gezelschap. Ben wel de hele nacht aan de rees geweest, maar ach leeg is leeg. Het eiland is 18km bij 8 km, we kunnen dit fietsen, maar ook met de brommert. Precies, wij kiezen de brommert, gas geven en remmen, niet trappen want daar wordt je moe van. Het is ook 30 graden en om dan te fietsen, excuus genoeg om lui te zijn. Lui zijn we zeker want rond 9.00uur begint ons programma, de brommer verhuurder is aan de overkant van ons restaurant. Zowaar een vriendelijke man, die kan lachen, lachen betekent je mond hoeken omhoog doen en je tanden laten zien. Vreemd genoeg merken we dat ook hier de mensen een beetje verbitterd zijn. We pakken de spullen en springen op de motor. De wegen zijn redelijk, totdat we op de rondweg komen, asfalt! Zo strak als een aal, met af en toe een brok eruit, maar zeker niet slecht. We rijden langs de rivier en komen veel boerderijen tegen. De boerderijen zijn allemaal gemaakt van hout, mooie houten hutten. Vaak met 2 verdiepingen en een golfplaten dak, begint erg herkenbaar te worden. Er is net geoogst, de velden zijn ook allemaal leeg, zowel met de akkerbouw als met mensen. Waarschijnlijk werken ze zich de tandjes, tijdens het hoog seizoen en mogen nu rusten. Buiten zitten en liggen mensen voor hun huizen, kinderen spelen buiten met een steen of een ander natuurlijk stuk speelgoed. De oudste houden de jongste kinderen in de gaten en moeders liggen languit te wachten op....... iets. Winkeltjes van 1m2 in het huis, ze verkopen allemaal weer hetzelfde, chips, drank, snoep en ander middelen, in ieder geval wat je in 1m2 kan stoppen. We komen bij een brug die nieuw wordt gebouwd, een brug van het ene eiland naar de andere. Ook zien we een brug van Laos naar Cambodja gebouwd worden. Over een jaar of 10 is het hier niet meer herkenbaar, misschien staan alleen de boerderijen er nog. De kinderen zwaaien wel vriendelijk, maar de volwassenen geven geen kick. Langs de rivier, zien we een mooi plekje om even te genieten van de Mekong. Heerlijk, niemand om je heen, gewoon even lekker genieten. Na een tijdje rijden we weer verder, we zijn al 2 keer naar links gegaan, nu zien we een haventje. Daar zien we onze vriend uit België ( Bernardus ) lekker te genieten van een drankje. We gaan er bij zitten en bestellen een thee. Volgens mij hebben ze het water uit de Mekong gehaald, het was erg troebel. We betalen hem wel maar drinken er niets van, ben net aan de schijt geweest. Na de laatste bocht moeten we nog 8 km als het goed is. Omdat de weg redelijk is, kan je gewoon om je heen kijken en genieten van de omgeving. Ineens, bam een gat in de weg. De brommer maakt gelijk een raar geluid, er loopt iets aan. Wij zoeken maar vinden niets, Bernardus komt ons rustig voorbij fietsen. ( hij stopt natuurlijk wel even ). Geluid of niet, wij gaan niet lopen, met geluid rijden we rustig verder. Als we terug zijn bij die aardige man, proberen we uit te leggen wat er is gebeurd. Hij snapt er niets van, na de 4e keer te hebben gevraagd of hij zelf even wil rijden, hoorde ook hij het geluid. Hij begint gelijk te sleutelen en fikst het probleem in enkele minuten. We zijn het hele eiland al rond geweest, dus als je hem verder kan verhuren vandaag, mag je dat doen, vertelden wij hem. Het dorpje waar wij slapen in Don Kong is ook aan de Mekong, net als de hotels, je slaapt en eet met het uitzicht op de rivier.