22 december: ilja

Vandaag hebben we geen vaste plannen dus slapen we lekker uit tot half 9. We lopen wat in het kleine stadje rond en komen terecht bij epicarts. Dit is een restaurantje dat gerund wordt door mensen met een handicap. Ooit opgezet door een westerling en nu kansen biedt aan mensen die anders moeilijk een baan kunnen vinden. We bestellen een ontbijtje en krijgen het beste ontbijt dat we in tijden hebben gehad. De meeste serveersters zijn doof of lopen mank, dus moet je zelf opschrijven wat je wilt hebben. We brengen er ruim een uur door en lopen ook nog even door de gallery waar er lokale art te koop is. Voor het goede doel kopen we allebei een handgemaakte vis van touw. We lopen terug naar ons guesthouse en informeren naar een scooter. Die kunnen we huren voor $ 5 per dag dus dat doen we maar. We informeren naar de bezienswaardigheden en gaan op pad. We gaan naar bokor nationaal park bedenken we onderweg. Nu blijkt dat een beste rit te zijn en na zo'n 30 km zien we de bezinemeter aardig slinken. We moeten ook nog terug. Zo komt het dat we uiteindelijk niet bij de toeristische bezienswaardigheden aankomen maar gewoon de weg terug gaan. Op de berg is het best fris ook en we zijn daar met korte broek en t-shirt niet echt op gekleed. Zodra we weer in kampot zelf aankomen maken we een toertje langs de rivier, altijd leuk want je ziet veel van het lokale gebeuren, en een toertje door de stad. Rond een uur of 4 hebben we het wel gezien en brengen we de scooter terug. Zodra we die ingeleverd hebben komen we een belgische dame, babette, tegen. We raken aan de praat en ze zegt dat ze courgettes gaat planten. Dit gaat ze samen doen met kinderen van haar school. We zijn geinteresseerd en zien hier een mooi project en vragen verder. Ze vertelt dat ze een priveschooltje runt, samen met een paar cambodjaanse leraren voor arme kinderen. Ze geeft engelse les en computerles en doet allerlei leuke dingen met de kinderen om de lokale economie te stimuleren. Ze vraagt of we mee willen rijden, maar we hebben net helaas de scooters weggebracht. We vragen haar of we begin 2014 mogen langskomen om misschien haar project te filmen. Ze vindt het een uitstekend idee en zo maken we een los/vaste afspraak met elkaar voor na 3 januari. Het is inmiddels tijd geworden voor onze afspraak met denise. We lopen naar rikitikitavi guesthouse toe en zien haar meteen beneden staan. Hoewel remco en zij elkaar ruim 25 jaar niet hebben gezien was het een bijzonder leuk weerzien. Het klikte meteen heel goed en we hebben de hele avond heel gezellig zitten kletsen over reizen, het leven in het buitenland, mensen en van alles en nog wat. Ook hebben we gesproken over babette, die zij ook wel kende en gezegd dat we misschien nog even terugkomen voor een documentaire. Het eten was heerlijk hier en de atmosfeer echt heel goed. Denise heeft het echt goed voor elkaar hier, komen we tot de conclusie.