15 Januari 2014, Remco:

Na onze laatste nacht, toch maar bij deze dame die ons een leugenaar durfde te noemen, vertrekken we van HCM city naar Nha Trang. We duiken nog even snel de warme bakker in voor een heerlijke baguette en een heerlijk kopje koffie. We betalen de vrouw en vertrekken zonder iets te zeggen. Ze probeert nog een soort spijtbetuiging te doen. Via Google had ze iets opgezocht en in het Nederlands vertaalt, er stond op het briefje, “ nog spijtbetuigingen? ” het zal wel, ons zie je nooit meer terug en op een goede review hoef je ook niet te rekenen. We wandelen naar de straat om een taxi aan te houden, dit loopt allemaal soepel en we zijn in een mum bij de vlucht haven. Ook daar gaat alles als het hoort, net als de vlucht. In de middag landen we in Nha Trang. Vanaf het vliegveld is het nog een half uur rijden. Met de taxi is vrij duur, gelukkig gaat er ook een shuttle bus naar het centrum. We worden achterin de bus gestopt, tussen de koffers, na iedere bocht vallen de koffers op Ilja haar schoot. Na een paar gooien, blijven ze redelijk op de plek. Bij het busstation nemen we een taxi en vragen aan de taxi chauffeur of hij bij een aantal hotels wil stoppen zodat wij een keuze kunnen maken. De meter staat aan en loopt door als we een kijkje nemen bij het 1e hotel, ziet er goed uit maar te duur, net als de volgende 25 dollar plus, dat moet goedkoper kunnen. We komen bij een hotel die rekent 14 dollar en ziet er prima uit, wij zijn zelfs verbaasd dat we het voor deze prijs hebben gevonden in deze plaats. Alles is prima, de kamer is ruim met alle voorzieningen. De eigenaar is een aardige man die goed Engels spreekt. Het is nog vroeg in de middag, als we zijn uit gepakt gaan we aan de wandel. Direct om de hoek, zien we een broodjes zaak, met op het menu een broodje gezond ( in het Nederlands ). We ploffen neer en bestellen 2 broodjes, de eigenaar blijkt ook een Nederlander te zijn ( hoe kan het ook anders ). De man zit verlegen om een praatje en vertelt over het leven hier. Een mooi leven zou je zeggen, alleen met het personeel zijn er veel problemen. De mentaliteit van de Vietnamezen is heel aders dan een westerling. Deze klacht hebben we bijna overal gehoord, werk cultuur in Azië is total anders dan in Europa. Wij worden goed geholpen en het eten is heerlijk, gelukkig merken wij niets van dit cultuur verschil. We gaan verder om de stad Nha Trang verder te ontdekken en we moeten natuurlijk nog naar een duikschool.

Via Theo ( die we hebben ontmoet in Sri Lanka ) hadden we een naam gekregen van een goede duikschool, de naam is Rainbow divers. Toevallig ( uitgezocht door Ilja ) zitten we vlakbij de duikschool. We wandelen er naartoe en stappen een café binnen, het duikcafé blijkbaar. Aan de achterkant van het café is de duikschool gesetteld. We worden aangesproken door een enthousiaste Vietnamese dame. Wij vragen over het duiken en ze begint direct over het zicht van 4 meter, de kou van 22 graden en de zon die niet wil schijnen. Het klinkt gelijk negatief, maar zeker ook eerlijk, dat kunnen wij wel waarderen. We krijgen foto's te zien, van wat er onder water te zien is. Wij wilden toch al duiken en zeker bij deze school, dus boeken we voor morgen een duik dag. Tijdens ons gezellige praatje is er een man druk aan het schilderen, hij schildert vissen op de wand met een soort neon verf. Het ziet er schitterend uit en wij complimenteren de man met een lach, de man is trots en is blij met het compliment. Tevreden wandelen we uit de duikschool ( duikcafé ) en verheugen ons op morgen. We worden hier morgen opgepikt en vertrekken naar de haven, het duikcafe is een slimme zet, na de duik kunnen mensen de duiken loggen tijdens een drankje.

We wandelen verder langs de vele winkels met mooie en dure spullen, al snel komen we er achter dat het een Russische aangelegenheid is. Als je uithangborden met Russische teksten en menu kaarten in het Russisch ziet, zegt dat al genoeg. Eindelijk zie ik een winkel die mannen zwembroeken verkoopt, normaal zie je alleen bikini's en geen zwembroeken. Ik koop ook gelijk een zwembroek, kosten wat het kost! Dat kan je hier makkelijk zeggen, want deze zwembroek kost wel 4 euro! Voor de avond hadden we gelezen dat er een Grieks restaurant moet zijn. In een heel klein straatje even verder op zit idd een Grieks restaurant met 5 tafels, we worden aardig ontvangen en bestellen een Griekse schotel. De Ouzo die je normaal krijgt, kennen ze hier niet. Wij zitten even te wachten op ons eten, komt er ineens een groep binnen van meer dan 20 man. Dit restaurant is gemaakt voor 5 tafels met maximaal 6 personen en niet voor grote groepen. Wij zaten al niet alleen, want de meeste tafels waren al bezet. Er dreigt paniek in de tent, het personeel rent van hot naar her.

Wij rekenen af en steken een hart onder de riem van het personeel, zie het maar zo, nu is het stress maar straks kan je lekker de winst uit rekenen.

Comments  

 

#1 Carola Stigt 2014-01-22 19:23

Hahahahaha idd altijd positief!!!!

 

Refresh comments list
RSS feed for comments to this post

JComments