10 februari 2013: Guido

Vandaag is het vroeg opstaan geblazen want om 5.00 ging de wekker al af om aan een lange maar leuke dag te beginnen.

Met de groep is afgesproken dat iedere dag iemand anders wat voor de blog gaat schrijven voor op Remco en ilja hun blog om zo een mooi reisverslag samen te stellen.

Omdat we vroeg moesten vertrekken had iedereen zich al voor het ontbijt uitgecheckt.

Even lekker ontbijten en zorgen dat iedereen de broodnodige toiletstop heeft gemaakt. Een hele ervaring om te stereo te poepen met Remco, wat bouw je toch een band op :)

Al snel zaten we met zijn allen in het busje om de eerste rit van 2 uur weg te rollen.

Je bent al snel een uur kwijt om alleen al Bangkok uit te komen maar het schiet lekker op. Iedereen is lekker aan de babbel en onderweg is er nog een toilet en koffiestop.

Tijdens de rit heb ik het met Winnie(de gids) een heel gesprek over hoe je in Thailand je rijbewijs kan halen. Het komt er in feite op neer dat je het net nog niet bij een pakje boter krijgt maar het scheelt niet veel. Alles in totaal ben je zo'n 20 uur kwijt om je rijbewijs te halen. Ook blijken Engelse en Russen niet de meeste leuke toeristen te zijn. Engelse worden al moe als ze het busje uit moeten komen laat staan dat ze een dag vol activiteiten moeten volbrengen. Winnie vindt het wel grappig dat mensen een tour boeken en vervolgens vroegtijdig stoppen omdat ze er niets aan vonden of te vermoeiend was.

De eerste stop voor ons was het JEATH museum. De naam is samengesteld uit de diverse landen die toentertijd hier aanwezig waren, Japan, Engeland, Australië, Thailand en Holland.

Winnie nam ons mee naar voorbeeld van een slaapvertrek waar de gevangenen moesten slapen. Dit waren een soort van bamboematten die dienst deden als bed. Op deze bedden stonden vele foto's en prenten die het leven in die tijd weergaven.

Het moet daar een welgemeende hel zijn geweest als je zag wat men moest doorstaan. Diegene die net te werkverdeling gesteld hadden nog wel vet op de botten maar naar een aantal weken was daar nog maar weinig van over.

Men leefde daar op niet meer dan een kopje rijst per dag.

Ook als je zoek was moest er gewerkt worden en mensen hebben zich daar dan ook letterlijk dood gewerkt.

Eenmaal buiten mochten er weer foto's gemaakt worden wat ook weer rijkelijk werd gedaan. Zo ook een Belg die vroeg of we even plaats wilde maken zodat hij ook op de foto kan. Natuurlijk zijn wij een groep die uiterst beleefd is en daar gelijk gehoor aan gaf. Maar naast onze beleefdheid willen wij ook de fotoshoot tot een succes maken en Remco bood zich dit keer eens kosteloos aan om samen met hem op de foto te gaan. Wie wil dat nou niet..........nou de Belg zelf. Hij reageerde vrij nors alsof we de lolligste waren. Nou toevallig waren we dat ook maar als je zelf erg humorloos bent kun je weinig waarderen.

Wij hebben we nog even om gelachen.

Eenmaal weer in de bus stond een bezoek aan een grote begraafplaats op de planning om vervolgens richting The bridge over the river Kwai te gaan bekijken.

Bij het oplopen van de begraafplaats waren er vele rijen aan weerskanten met iedere rij en giga aantallen aan gedenkstenen.

Op bepaalde rijen lagen alleen maar Nederlanders wat op de een of andere manier er veel indruk maakt. Zonder dat je deze tijd (gelukkig niet) hebt meegemaakt geeft het je een apart gevoel.

Als je ook naar de leeftijden kijkt waren het over het algemeen jonge mannen die het leven daar hebben gelaten.

De begraafplaats is ook verre van toeristisch en wordt ook zeer goed onderhouden.

Nu was het was tijd om de Bridge over the rivier Kwai eens van dichterbij te bekijken.

Winnie gaf ons te kennen dat we uiterlijk om 11.15 bij het station moesten zijn want de trein reed doorgaans geen strak schema.

Dit klopte want de trein was er al om even over elven dus even in de beentjes maar iedereen zat netjes in de trein.

De trein was echt een boemeltrein hij boemelde aardig over het spoor wat je ook zag aan het hoogte verschil tussen 2 wagons.

Na zo'n 1,5 uur in de trein te hebben gezeten mochten we eruit even de benen strekken.

Bij aankomst waren we net nog even over het oude gedeelte van de spoorlijn gereden.

Het was indrukwekkend als je naar dit bouwsel keek met in je achterhoofd de wetenschap dat vele mensen hier hun leven voor hebben gegeven

Na wat fotoshoot momenten begon de maag alweer te roepen HONGER!!!!!!!!!! Het was immers zo'n 8 uur verder na de laatste voeding. Dus de lunch moest maar naar binnen gewerkt gaan worden. Ook hier weer heerlijk gegeten met als toetje heerlijk zoete ananas en koffie na.

En ja hoor hup weer de busjes in om weer een rit weg te rijden van zo'n 3 uurtjes. Het lijkt heel vervelend maar bijna iedere nam even de tijd om de oogjes dicht te doen en een uiltje te knappen. Het is immers een lange en warme dag.......o ja en ook nog eens vakantie ;)

Om 18.15 zijn we aangekomen in het Samprasob hotel waar 4 van de 5 hotel kamers erg goed uitzagen.

Echter bleek de kamer van Remco en Ilja zeer tegen te vallen. Stinken klein etc etc.

Uiteindelijk hebben ze een andere kamer gekregen maar die viel ook erg tegen.

Oftewel denk ik dat Greenwoodtravel een probleem gaat krijgen met onze eigen tourguide Ilja. De messen zijn geslepen!!!!!!!!!

We besluiten te gaan eten ook hier lag een uitdaging op zich.

Als eerste konden ze niet de gewenste drankjes leveren zoals Fanta en daarna moest de bestelling ook nog aangepast worden wegens te weinig voorraad.

Maar waar het om draait, draait op volle toeren de gezelligheid is niet te stuiten en morgen schijnt de zo'n weer.

Morgen staat de olifantenrit op het programma en gaan we ook nog op een vlot de rivier af.

Wellicht is er ook nog een leuk stukje navigatiewerk te doen voor Carola en Jolanda.

The End........