12 maart:

Natuurlijk staat er vandaag duiken op het programma. Maar allereerst genieten we van dit prachtige uitzicht, onder het genot van een kop koffie en een soort oliebollen voor ontbijt.

Om 7 uur staan we klaar om te vertrekken naar de duiksite Blue magic. Volgens kenners 1 van de beste plekken in deze regio. Onze harten kloppen vol verwachting. Het duikcentrum stelt niet veel voor, een houten hutje met wat uitrusting. Nu zijn we blij dat we onze eigen spullen bij ons hebben. We duiken met Jason onze gids en een Duitse dame. Na een achterwaartse rol in het prachtige heldere water gaan onze harten nog sneler kloppen. We worden direct begroet door enorme scholen vis, makreel, tonijn, fusiliers, jacks, en nog veel meer. Dan passert de eerste whitetip haai, de 2e, 3e etc. Zwarttip haaien, grote bumphead parrotvissen zwieren voorbij terwijl wij lekker tegen de stroming liggen te zwemmen. Dan wijst Jason ons op een bijzonder beest, de wobbegong haai. Een haai die op een tapijtje lijkt. Wow, wat een lelijkerd! Als het beest begint te zwemmen wortd het nog magischer. De adrenaline jaagt door ons lijf en het luchtverbruik gaat aanzienlijk sneller dan normaal. Gelukkig heeft jason een mooie rifhaak met touw waardoor we even kunnen rusten in de stroming. Er zwemmen nog 3 wobbegongs voorbij en dan is het echt tijd om naar boven te gaan. Juichend komen we boven. Wat een duik! Na zo'n 650 duiken was dit wel een memorabele duik te noemen! Kan het nog beter? Ja, is daarop het antwoord.

Na een pauze van ruim een uur varen we uit naar manta slope. De naam zegt al genoeg. Onze Nederlandse boys zouden gaan snorkelen omdat ze verkouden waren en sprongen als eersten in het water. Vervolgens horen we hen schreeuwen en juichen, waardoor we allemaal zitten te popelen om ook het water in te gaan. Zodra we onze koppen onder water steken worden we weggeblazen door de stroming. Zoals gebriefd gaan we schuilen achter het rif op 10 meter diepte. Dan zien we de eerste manta's voorbijzweven. Na een paar seconden vliegt er eentje zo'n 30 centimeter boven mijn hoofd en verduistert mijn uitzicht naar boven. Ik schreeuw het uit van opwinding in mijn ademautomaat. Ik weet gewoonweg niet waar ik moet filmen, zoveel manta's komen voorbij. Iedereen wappert in de stroming en ik zie ook bij de anderen de opwinding. Het koraal is ook prachtig maar daar heb je gewoonweg geen oog voor als die machtige beesten overvliegen. We houden het ruim een uur vol waarvan het laaste kwartier we een privėshowtje krijgen van 4 manta's die om ons heen cirkelen. Ook nu komt iedereen onder luid gejuich boven water. Wat een spectakel!

Eigenlijk moeten we nu niet meer duiken, na zoveel moois. Maar we besluiten toch straks de derde duik te gaan maken. Ondertussen krijgen we geen genoeg van het water en springen nog even van de pier om wat te snorkelen. Ook daar is een prachtig schouwspel aan de gang van whitetip en blacktip haaien dieelkaar passeren, afgewisseld door scholen bumpheads, tonijn, vleermuisvissen, scholen triggervissen en nog veel en veel meer. Met tegenzin komen we gewoon het water uit om te eten.

http://youtu.be/3ZJtHJbGdWw

De derder duik is op cape Kri gepland, maar er is teveel stroming waardoor we naar Sorido bay moeten uitwijken. Het is ondertussen behoorlijk gaan regenen, we zitten tenslotte nog in het regenseizoen. We rollen weer het water in en omdat het nu wat donker is toont alles wat dramatischer. Er zit in ieder geval veel vis weer. Na 5 minuten springt Remco zijn O-ring en begint zijn fles een hoop lucht te verliezen. Samen met Jason onze gids zwemmen we naar boven in de vismassa's. We klimmen de boot in, verwisselen de tank en besluiten nog even terug te gaan. Een heel fraaie duik al met al, maar de eerste 2 waren toch het meest bijzonder.

Nu hebben we wel genoeg water gezien voor vandaag en na een overheerlijk diner en wat enthousiaste napraat met onze mededuikers gaan we onze hut maar opzoeken. We hebben die inmiddels omgewisseld voor een mooie hut direct aan de zee.