forex trading logo

tweets

Home Wereldreis 2010/2011 Bolivia van La Paz naar Copacabana
van La Paz naar Copacabana PDF Afdrukken E-mailadres
Geschreven door Remco & Ilja   
zondag 16 januari 2011 15:53


11 Januari 2011 Remco: Zo hebben we besloten om lekker uit te slapen, als we wakker zijn rustig te gaan ontbijten en na het ontbijt nog meer van de stad te verkennen. Zo gezegd, zo gedaan! De stad is opgebouwd op een berg, de huizen worden dan ook bergopwaarts ( of afwaarts ) gebouwd. Als je door blijft bouwen krijg je een berg vol met huizen en zie je door de huizen de berg niet meer........! Dit willen wij gaag van bovenaf zien en kijken of we er een paar mooie plaatjes van kunnen schieten. Wij houden een taxi aan en roepen Mirador..... ( uitzichtpunt ) de taxi chauffeur roept een bedrag van 8 bob's ( 80 cent ) wel goedkoop om boven op de berg te komen, maar ja we zien wel. Ja hoor, een uitzichtpunt, precies in het midden van La Paz. Rond om ons zien we gebouwen, huizen, speelplaatsen, voetbalvelden, helemaal top. Nee, niet aan de top.... dit was in het midden van Lapaz, de top willen we ook graag zien. Na een korte wandeling, bleek dit uitzichtpunt een soort speelplaats te zijn voor kinderen. Wij hebben geen zin om te schommelen dus gaan we verder. We houden een andere taxi tegen en vragen wat het kost om naar de top te gaan, voor wel 15 bob's wil hij ons brengen. Wat blijkt later er zijn 5 van dit soort uitzichten! Na een 20 minuten bereiken wij de top van de berg, de top van La Paz, wat een zooitje, wat en ongeorganiseerde bouwput. Overall staan huizen, hoge gebouwen of huizen. Er is geen touw aan vast te knopen, normaal zie je wel een kerkje staan waar je net bent geweest of je hotel, nou hier niet. Voor ons is alles rood, rood van de stenen waarmee is gebouwd. In Bolivia valt op, alle huizen zijn klaar als het regen dicht is, er wordt niet gestuukt, gevoegd en de kieren blijven zoals ze zijn. Er wordt met verschillende stenen gemetseld en een uitbouw wordt er gewoon aangeplakt, wel of geen rekening houdend met de buren. De wegen zijn soms goed en soms is de weg gemaakt van stenen en zand, wat het meest blijft opvallen niets is af! Na deze belevenis, worden we weer afgezet in onze straat. Ik wilde nog even naar de kapper ( kijken of ze dat wel af kunnen maken ) voor een 4 euro's wist hij mijn haar weer in een model te knippen. Iedereen riep mij toe hoe netjes het weer zat, van al dat getaxi en geknip krijg je trek. Weer een broodje kroket of iets anders? 100% natural ( restaurant ) was wel vertrouwd en goed, dus zijn we daar maar gaan eten. Eerst wilden we Mexicaans gaan eten, deze was dicht en ging pas vanavond open. Ons buikje zal vol en de energie was leeg, wat doe je dan......... Siësta natuurlijk. Beetje tv kijken en langzaam de oogjes dicht laten vallen. Van al dat geslaap krijg je trek, bij ons om de hoek zit een pizzeria, lekker en snel! Zo, lekker een avondje voor de buis en genieten van Dr. House.

12 Januari 2011 Remco: Vandaag shoppen, laatste dag la Paz dus nog even de laatste dingen kopen. Als je niets anders ziet dan, kleden, hoedjes, beeldjes, sieraden kleding enz, wordt je immuun voor deze artikelen, dus na 10 munuten was het al genoeg, we hadden alles al gezien. Omdat Ilja weer zoveel heeft gekocht, flink met geld heeft lopen smijten, past dit niet meer in de koffers, dus.....versturen. We hebben 3 taxi's aangehouden om ons koopwaar mee te nemen, de taxi waar wij in zaten bleef over met een volle tas, de andere taxi's zijn weer verzonnen. Uiteindelijk hadden we 2 kg te versturen, valt mij nog mee, zeker als je weet wat er allemaal gekocht is. Nu moet alles in het Spaans, hoe gaan we dat nou eens vertellen, iedereen was erg behulpzaam en binnen 15 minuten was het gefikst. Het postkantoor staat op een klein pleintje, we hebben heerlijk op de trap voor het postkantoor gezeten en naar mensen zitten kijken. Nu zitten er 2 bloemkolen op een trap, wat doen die daar nou? Dat zijn wij dus, ook wij worden bekeken, zo kijken de ene apen naar de andere apen. Verder hebben we genoten van een goede wandeling door la Paz, je ontdekt de kleinste straatjes en handelen op de weg is de normaalste zaak van de wereld. Overal waar je komt hebben ze winkeltjes en op de stoep wordt hun koopwaar laten zien. Deze winkeltjes zijn 1m2 groot ( of klein ) soms een uitschieter met en winkel van 2 m2, dit is de Donald Trump onder de winkeltjes. Ilja: Onderweg worden we staande gehouden door een gemaskerde man............. een schoenenpoetser. Nou hebben we onze wandelschoenen aan en valt er weinig te poetsen, althans dat dachten we. De man bleef aandringen en Remco besloot toch maar z’n voeten op het plankje te zetten. Met een doek en een goedje uit een flesje kreeg de goede man zijn schoenen bijna weer als nieuw......wow....... Dan ik ook maar. Mijn schoenen waren grauw en bruin geworden en na een behandeling van deze goede man kwam het grijs met roze weer tevoorschijn..... Hoera ik heb weer damesschoenen!!!!!! De man krijgt een dikke fooi en is dolblij met z’n winst van vandaag! Remco: S' avonds zijn we naar de Mexicaan gegaan, op advies van Marcel en Marije. Phil onze ober ( een Engelsman ) vertelde dat hij de zaak waarnam van zijn vriend, hij verblijft hier voor een aantal maanden om onderzoek te doen, gedrag van kinderen in conflict situaties. We waren de enige klanten en Phil had wel zin in een gesprekje, het was erg gezellig en snel ontstond er een kleine vriendschap. Wij vertellen van het schilderen in Peru, Phil vertelde het de dames in de keuken, deze begrepen het niet helemaal en kwamen na een lange aarzeling ook aan tafel. Dus zaten we met z'n 5 aan tafel, de dames waren van het geloof Mormonen ( fijn om te weten ) en wisten het bestaan van Madre Covadonga in Peru af. Wanneer je dit vertelt in zuid Amerika van Madre Covadonga weten ze meteen wie je bedoelt en knippen ze als een knipmes. Al knippend worden we bedient met een goede Mexicaanse maaltijd en hebben een zeer gezellige avond. O ja, in la Paz is het heel normaal om meerdere partners te hebben en meer dan 10 kinderen, daar vielen onze monden van open. ( voordat er opmerkingen komen, ja van allebei ). Morgen vertrekken we naar Lake Titikaka, dus zijn er wat verplichte nummers betreft inpakken en vroeg weer op.

13 j anuari: Ilja:Vandaag hebben we het heel slecht, want we moeten om 06.15 uur op. Dus wekkers zetten, geen oordoppen in en geen ontbijt. Vandaag gaan we namelijk naar Lake Titicaca, naar Copacabana. Dag, dag La Paz. Keurig om 07.00 uur staan we klaar in de receptie om opgehaald te worden, gelukkig kunnen we nog even een kop koffie krijgen en een oud broodje jam. Wat zijn ze toch weer vriendelijk hier!Keurig op tijd komt een dame ons halen en gaan we op pad. Wederom is er weer consternatie over wiens klanten we zijn. Een andere dame houdt ons aan en geeft aan dat wij haar klanten zijn. Nou zoek het samen even lekker uit zeggen wij! Uiteindelijk blijkt de eerste dame wel 2 Nederlanders te moeten ophalen vanuit ons hostel,. Maar dat waren wij niet. Omdat Marije en Marcel ons deze week hadden verteld dat hun bagaga was gestolen uit de bus op weg naar Cochabamba, waren wij extra alert. Een plekje uitgezocht waar we het in-, en uitladen van de tassen in de gaten konden houden. Niets is vervelender dan al je bagage kwijtraken toch! Na een rondje hotels was het nog een uur of 3 rijden tot aan de grote oversteek. Bij San pedro de Iquina moeten we allemaal uit de bus, paspoorten mee, rest kan blijven zegt de chauffeur. Als makke schapen lopen we allemaal de bus uit. We moeten met een klein bootje een oversteek maken naar de andere zijde van het meer, de bus neemt de buspont. Het kleine bootje neemt al snel 20 mensen mee en na 10 minuten zijn we aan de overkant. Hier hebben ze wel van toeristen gehoord en er zijn allerlei kraampjes waar je chips, repen en andere etenswaren kunt kopen. We besluiten ergens de lokale specialiteit uit te proberen, de saltena. Dit is een soort pastei gevuld met aardappelen, gekookte ei en wat saus. Het bleek heel aardig te smaken. Nu hadden wij en ook andere buspasagiers niet zo goed opgelet uit welke bus we waren gestapt en er was een klein probleempje............er stonden wel 20 bussen op het plein en er waren 100en toeristen. Elke bus was wel blauw of groen, en wij hadden een blauwe bus, dat wisten we nog wel. Uiteindelijk herkenden we onze bus aan de hoofdsteuntjes, gelukkig maar. Na een uurtje kwamen we aan in Copacabana, een dorp aan het meer. Eerste indruk, wat een ongeorganiseerd zooitje aan huizen, 2e indruk wat toeristisch, 3e indruk wat een mooi uitzicht. Hmmmmm..... wat moet dit worden. We worden gedropt in een straat vol bussen. Gelukkig had ik via mail al een reservering gemaakt dus we wisten waar we naartoe moesten. Geen zin om te sjouwen met de tassen, we moesten namelijk een heel eind omhoog. En je conditie laat het echt af weten als je op 3600 meter hoogte zit. Dus op zoek naar een taxi. Nog geen 5 minuten later worden we gedropt in een straat in aanmaak met een klein bordje waarop de naam van ons hostal staat. We moeten met alle bagage nog een stuk omhoog over een modderig pad. Jeetje waar zijn we nu terecht gekomen, dit hostal had toch zulke goede reviews!!!! Uiteindelijk bleken onze zorgen voor niets. Voor ons doemde een mooi wit gebouw op, nog een klein stukje, hijg, hijg, hijg. Onze kamer is een soort hans en grietje kamer met een kleine deur en kleine raampjes. Er is een elektrische verwarming aanwezig, waarvoor???? nou daar kwamen we ‘s avonds wel achter!!! Na alle spullen te hebben gedropt, hebben we even het hostal te hebben verkend, en het zag er veelbelovend uit!Daarna natuurlijk even het centrum in om een hapje te gaan eten en de boel te verkennen. Wat is Copacabana? Een redelijk dorp met oranje, half afgemaakte huizen, hier en daar een kleurrijk hotel, zandpaden en halfafgemaakte besteende straten, een kustlijn met strandtentjes en heeeeeel veeeeel reisburootjes en marktstalletjes. Dit alles ligt in een kom tussen bergen in, aan Lake Titicaca. Voor de kust liggen enorm veel bootjes die je blijkbaar naar de omliggende eilandjes kunnen brengen. Op ons pad worden we dan ook prompt aangehouden door een vrijwel tandeloze man die ons een boottocht probeert aan te smeren. Voor 100 bolivianos (ongeveer 11 euro) kunnen we een 2 uur durende boottocht maken, zonder andere toeristen, we stoppen op een eilandje om trout te gaan eten. Klinkt veelbelovend maar toch zeggen we nee. Eerst maar even orienteren. Voor 90 bolivianos dan......... Nee meneer het is niet de prijs, we willen gewoon even rondkijken, misschien morgen. Teleurgesteld draait hij zich om.Langs de ‘boulevard’ nemen we plaats om wat te eten. Je kent het verhaal nog uit Ushuaia, van die tent waar het niet te vreten was........ Nou dit was bijna zo erg. Ik had een broodje kip met mayo en avocado besteld en remco een groentesoepje. Het brood was oud, de soep echt niet om aan te zien en dus ook niet eetbaar. Na een paar happen hield ik het voor gezien en remco bestelde nog een hamburger die niet veel beter was. Laat maar....... een stel andere toeristen die wilden gaan zitten hebben we wel even gewaarschuwd voor het ‘lekkere’eten. Het uitzicht daarentegen was heerlijk. Het zonnetje was gaan schijnen en het terras keek uit op het meer. Na het eten lopen we nog even langs de basiliek, op de weg ervoor zegenen ze auto’s in met champagne en wordt er gefeest en gezongen. Ze doen dit om hun auto’s een lang leven te geven zonder ongelukken. ‘S Avonds besluiten we op aanraden van de Lonely planet en andere toeristen uit ons hostel, ons eigen restaurant uit te proberen. En dat bleek geen slecht advies. Na het kijken van een bijzonder fraaie zonsondergang schoven we aan tafel. Wat gaan we eten........ trout, de lokale specialiteit, fondue, vlees, wat anders. ....... We kiezen voor fondue, na het slchte eten van vanmiddag geen risico’s. Flinke schotels met vlees, salade, aardappels en sauzen worden aangerukt Nou dat wordt smullen!!!! En niet duur. Voor 15 euro kregen we dit, een grote karaaf met jus dórange en een overheerlijk toetje. Voor herhaling vatbaar zou ik zo zeggen.

14 januari: Ilja: Na het lange verhaal van gisteren hou ik het vandaag wat korter. We hebben nog maar 1 dag hier en die willen we goed benutten dus om 07.00 uur gaat de wekker. Na de goede maaltijd van gisteren nemen we ook ontbijt in ons hostel, wederom heel goed! We willen graag wat meer van de omgeving en het meer zien en er blijkt een lange wandelroute te zijn waarbij je in een uur of 6 naar de noordpunt kunt wandelen. Doen maar! Of................... gaan we gewoon een taxi huren en ons laten rijden als verwende toeristen??? Lastige keuze als alles zo goedkoop is. Conditioneel zijn we nog niet echt gewend aan de hoogtes dus......................taxi. Op het plein zoeken we een betrouwbaar ogende taxichauffeur uit en vragen in ons beste Spaans of hij even onze privechauffeur wil zijn. Al snel staan er nog 2 mannen om ons heen en met veel gehannes komen we eruit. We kunnen direct op pad en de tocht zal zo’n 2 a 3 uur duren met stops en foto-momentjes. Klinkt goed. De man is wat verlegen, maar al snel raken we toch aan de praat. Elias heet onze chauffeur en door onze interesse komt hij aardig los. Onderweg loopt hij met ons mee en vertelt veel over wat we zien en geeft achtergondinfo over de Inca’s. De eerste stop is een plaats waar de Inca’s ooit gebadderd hebben, met aansluitend een klein museum. De badplaats bestaat uit een beekje uitmondend in een put van 1.5 meter diep en 1 meter in het rond. Het water komt uit een natuurlijke bron. Het museum is piepklein en heeft een paar vitrines met werktuigen en potten uit de Inca-tijd. Er staat zelfs een half verteerd persoon in!!!!!! De 2e stop is bij een forelkwekerij met drijvende rieteilanden en aan de andere zijde witte stranden. Erg mooi met een strak blauw meer op de achtergrond. Verder zien we deze dag nog een grot met Lourdes, een soort bedevaartsoord waar half Peru voor uit loopt in augustus, mooie kustwegen met fraaie uitzichten, Incaterrassen en eindigen we in Yampatutu, het startpunt voor een boottocht naar Isla del Sol. Dat doen we vandaag niet omdat we daar morgen een hele dag gaan stappen. Halverwege de dag komen we terug in Copacabana en bedanken Elias voor zijn uitgebreide rit met toelichting. Voordat e onze kamer gaan opzoeken eerst nog even wat lunchen. Er staat halverwege de straat ergens een bord buiten waarbij je een 3-gangen menu kunt eten voor 2 euro p.p. Ik had in de lonely planet gelezen dat het hier best goed eten was, dus.................. waarom ook niet. Nou alle waren naar z’n geld kan ik zeggen....... lauwe soep, halfgare spaghetti, een mager visje en een piepklein pannenkoekje tot besluit. Ach ja, wat kun je ook verwachten voor zo’n prijs! We besluiten de rest van de middag wat te relaxen in het hotel, beetje lezen, filmpjes nakijken etc. ‘Avonds heerlijk kaasfondue gegeten in ons eigen hotel! Mjummie.

Comments  

 
#2 Ineke van Langeveld 2011-01-21 07:36
Ach, de soep wordt vast niet zo heet gegeten . . .
 
 
#1 Hen en Ria wansink 2011-01-18 11:40
Avonturen zat, de woningbouw zo tegen de berg moet je in holland eens voorstellen. Met al onze vergunningen en regels kom je nooit tot een plekje waar je kan wonen. Maar wij hebben dan ook geen echte bergen die zo hoog 3600 m zijn, als ik het goed begrijp eet je de ene dag lekker en de andere minder. Dat is best vol te houden toch. Gr en kussen Pa en Ma :P
 
 


Powered by Joomla!. Designed by: Modern Business template  Valid XHTML and CSS.