20 september 2013, Remco

Morning, lekker vroeg op, vandaag wordt het panda dag. Maar eerst nog even rochelen boven de wasbak, met zijn allen, wij blijven verbaasd over de rochelende Chinezen. Wij zijn de 1e voor het ontbijt, dat erg karig is. 2 sneetjes brood met Jam en een bakkie en dat zit bij de prijs in, dus valt het wel weer mee. We wandelen naar het busstation, dat helaas de verkeerde is. We wandelen naar een ander busstation, dat gelukkig wel goed is. Het is een uur rijden, de mensen lopen in en uit, onze verbazing is iedere keer weer, dat het altijd druk is in de bus. 15 mensen eruit en nog steeds zijn er veel mensen in de bus. Nu nog een korte overstap, met een kleinere bus. Deze bus is van binnen betimmerd met hout, het is net of je in een boot zit. Tot nu toe gaat het iedere keer goed met het openbaar vervoer hier. We hoeven niet lang te wachten en zijn iedere keer precies op tijd, of de bussen rijden gewoon om de 5 minuten, met zo veel mensen. Om deze tijd, is het al behoorlijk druk bij de Panda reservaat. De kaartje koste 58 kiki's per persoon en dan kan je ook nog voor 10 met de bus naar de giant Panda's. Wij lopen wel, het is vroeg en we moeten nog aan onze conditie werken.

Al snel werden we ingehaald door al deze busjes, waar toch iedere keer een man of 20 inzat. O jee, zouden we te laat zijn voor het voederen van de Panda's of zou het erg druk zijn al en moeten we de ellebogen gebruiken om naar de Panda's te kijken. Na een lekkere wandeling kwamen bij een bos waar de Panda's zouden moeten zitten. Wij hebben goed gekeken maar niets gezien, hebben wij weer dachten we. Al snel, stond het er zwart van de mensen, kijk daar zijn ze, riep Ilja. Rustig aan ze lopen en bewegen dus ze komen vanzelf hiernaartoe, zeiden we tegen elkaar terwijl wij in ons eentje in een hoekje stonden. De moeder begon te lopen, onze kant op, haar kind rende er achteraan. De moeder was een groot beest, van wel 1,80 en misschien wel 400 kilo zwaar. Wij stonden echt perfect, rustig konden wij genieten van het schouwspel tussen moeder en dochter. Wat een mooie beesten zijn het, ze bewegen traag en behendig. Ze zijn zo lief en schattig dat ons knuffel gehalte hoog is geworden. Wij stonden met elkaar te knuffelen dat de mensen om ons heen van ons foto's maakte ipv de Panda's. Daar stonden we dan alleen, helaas niet voor lang, ineens onder mijn armen, benen en er werd weer tegen ons aangedrukt. Weg rust, als een zwerm bijen om ons heen, stond het weer vol met Chinezen. Wij hebben 5 minuten kunnen genieten van dit schouwspel, dus nu mogen jullie, ga maar lekker. Wij wandelden verder en werden vermaakt, door de lieve Panda's er waren zelfs rode Panda's. Op sommige plaatsen was het voedertijd, de bamboe stokken werden neer gelegd en de panda's eten ervan alsof het bami is. Het gaat drukker worden en de Chinezen worden steeds luidruchtiger. Is het nu omdat ze met zo veel zijn, of zijn ze gewoon luidruchtig, nou ze zijn het gewoon. De Panda's zien er allemaal gezond uit en hebben veel ruimte om in te leven. Nu begint het echt druk te worden, op sommige plekken moet je ook echt niet zijn. Wij moesten ons even moeten worstelen door een stuk, van de Chinezen zelf heb ik geleerd hoe het moet. Gewoon doorlopen zonder blikken of blozen en vooral de andere kant op kijken. Het is ook net of ze het niet erg vinden, ze zijn echt gewend. Zo loop ik als een bowlingbal door het publiek, Ilja moet er even aan wenen nog, of gewoon achter mij blijven, ik maak wel de weg vrij haha. Nog even naar het zwanen meer, om naar vissen te kijken en naar zwanen natuurlijk. Daar was Ilja het in een keer zat, al die mensen, volgens mij zijn er een paar bussen aangekomen. Wij liepen naar de uitgang en waren zo blij dat wij vroeg waren, mensen massa's liepen er om naar de Panda's te kijken. Het was een leuke ochtend en de Panda's waren erg leuk om te zien. Op weg terug naar het hotel, werd het echt tijd voor voedsel. Even een hamburger met rijst scoren en een hotel zoeken die Sim's garden hotel heet. Het moet in de buurt zijn van ons hostel, maar al snel kwamen we er achter dat het iets verder was dan we dachten. Straatje in straatje uit, maar geen Sim's, na 1,5 uur gaven wij het op. We gaan terug, maar door dat gezigzag, waren we onze oriëntatie behoorlijk kwijtgeraakt. Wij waren ervan overtuigd dat we die richting op moesten. Na 2 uur wandelen, waren we het zat, de taxi is nu de oplossing. Gelukkig maar, want we waren behoorlijk uit de richting van waar we dachten dat we waren.

We werden tijdens de wandeling, een paar keer aangehouden om thee te drinken in de thee huizen. Het schijnt hier normaal te zijn om rond de klok van 2 een kopje thee te drinken en ver uitgezakt in de bank te gaan zitten hangen of slapen. Dat hangen leek ons wel een goed idee, we waren in een gedeelte van Dali, dat weer erg oud was met veel tempels om ons heen. Dit is een mooi stukje architectuur en er wordt veel antiek verkocht. In een van deze straatjes zijn we op een bank neer geploft en gaan hangen. Mensen kijken is altijd erg leuk hier, net als luisteren. De een praat en de ander schreeuwt, je hebt wel eens eten besteld bij de Chinees en wat gaan ze dan te keer tegen elkaar, toch? Oké, dit is praten! Loopt er een man langs met een soort triangel, in ieder geval het geluid klonk zo. Het zijn 2 lange stukken ijzer aan elkaar en als hij er op slaat komt er een mooi geluidje uit, beter kan ik het niet uitleggen. Het was ook voor ons een verrassing wat deze man te bieden had. Hij had ons een aantal keer al in het vizier, maar wij hebben geen idee wat hij doet, dus ook geen interesse. Een jonge man, stak zijn hand op en de man met de rechte triangel, vloog naar hem toe. Een pincet, nam hij in zijn hand en begon de oren van de Jonge man te ontharen. Later toverde de man stokjes met watten tevoorschijn en ging te keer in de jonge man zijn oor. Daarna kwamen er soort kwastjes tevoorschijn en de man begon de oren van de jonge man schoon te maken. Wij vroegen ons wel af, of deze kwastjes voor iedereen wordt gebruikt of dat ze iedere keer nieuwe kwastjes nemen. Wij gaan er nooit achter komen, waar we wel achter komen is waar dat stuk metaal voor is. Om maar verder te gaan met het normale verhaal, stopte de man een stokje in zijn oor en het metaal maakte het bekende geluid. Door de trillingen van het metaal, via het stokje gebeurt er iets met je oor. De jonge man vond het soms niet zo lekker, af en toe vertrok zijn gezicht. Zijn oren zijn in ieder geval schoon, wij lopen met plukken uit onze oren en het smeer...daar hebben we het maar niet over. Verder hebben we heerlijk zitten chillen en genoten van alles en iedereen om ons heen. Het hotel waar we naar op zoek zijn moet in de buurt zijn van ons hostel, maar al snel kwamen we er achter dat het iets verder was dan we dachten.Kapot kwamen we aan in het hotel en bestelden spaghetti en een bord rijst, plus de gratis bier die we van de hostel kregen. Naar boven, verhalen schrijven en lekker slapen, morgen 6uur op!

Comments  

 

#2 Hen en Ria wansink 2013-09-24 19:21

Wat een dag panda's kijken Oorpedicure en mensen kijken volgens mij moeten we iets aan de conditie gaan doen.
Kussen en Knuffels van ons

 

 

#1 Carola Stigt 2013-09-24 10:20

Geweldig die panda foto's op de whatsapp!!!
Lekker druk daar ik zou er idd ook net als ilja kriegel van worden.....
Ik hop dat jullie h
Lekker geslapen hebben.... Op naar morgen!!

 

Refresh comments list
RSS feed for comments to this post

JComments