2 oktober 2013, Remco: op weg naar Nepal, weer een andere wereld.

Na een goede nachtrust in een relatief vies hotel, zetten we alle bagage klaar om naar Nepal te vertrekken. Eerst even een ontbijtje scoren bij de buren, met hele lekkere koffie, brood en ei. Wij zijn er klaar voor, onze chauffeur had de auto al voor gereden, spullen erin en karren maar. Het begon gelijk goed, aan de rechterkant allemaal vrachtwagens die de grens over moesten. Wij reden langs de linkerkant al die vrachtwagens voorbij, behalve 1 vrachtwagen, die nam ook de linkerbaan. Deze vrachtwagen, was overbeladen, te hoog en te breed, alles puilde uit. De weg was wel breed genoeg voor hem, als er geen scherpe bochten waren en overhangende rotsten van de bergen aan de linkerkant. In iedere bocht, moest hij 30x steken, voor en achteruit. Het kostte ook wel de nodige deuken in andere auto's, spiegels en af en toe een bekgevecht. Dat bekvechten valt mij tegen, het is bekvechten en helpen om deze vrachtwagen weer door de bochten te laten manoeuvreren. Als je een spiegel in nl eraf rijd, komen de papieren te voorschijn, invullen en na een half uur rijden we weer verder. Af en toe duurde het 15 minuten per bocht, het was gelukkig vroeg en wij hadden de hele dag. Susan had wel eenback-up plan, dat was om te gaan lopen. Het was maar 3 km, naar grens, wij hadden zoiets van we blijven wel zitten en wachten het wel af. Na een rit van totaal 8km in 2 uur, waren we bij de grens. Nu maar hopen dat ze niet weer moeilijk doen, eruit is makkelijker dan erin dachten wij. Natuurlijk werd er weer vaag gekeken bij de groepsvisa, maar we mochten door. Met een high five verlaten wij Tibet, niet om Tibet, want dat was echt fantastisch. Het gezeur iedere keer om de groepsvisa, dat was erg irritant. Tijdens de wandel naar de volgende grens, ontmoeten we 2 Duitsers, Nicole en Björn. Ook zij moeten naar Kathmandu, misschien kunnen we wel een taxi delen, vroegen ze. Ook wij hebben daar oren naar, als we wat kunnen besparen doen we dat. Zoals bij iedere aankomst ergens, hangen en dwalen er mensen om je heen die alles willen verkopen. Zo ook met chauffeurs, een vroeg 20 dollar per persoon, wat natuurlijk weer veel te duur is. Bjorn had een taxi gevonden voor 10dollar, goed gedaan die nemen we, moeten we alleen wachten tot er nog 4 personen bij zijn. Wij wachten wel, uiteindelijk, heeft de chauffeur ons 15 dollar berekend, als we met zijn vieren gaan in een grote jeep. Anders zaten wij in elkaar en bij elkaar op schoot. De rit is ook ruim 3 uur naar Katmandu, over 120km. We vertrekken redelijk snel, ook bij de grens van Nepal, verliep redelijk vlot. De weg was erg slecht, door de bergen en onverharde wegen. Het weer was regenachtig, dus modder was een normale situatie op de weg. Af en toe lagen er behoorlijke rotsen op de weg, die waren gevallen als blaadjes van de boom. Dat belooft wat deze rit. Onze chauffeur stopte af en toe op verzoek zodat we wat foto en film konden maken. Langs de weg was een restaurant met een carwash. De bediening probeerde ons een maaltijd te verkopen, maar zo in de middle off nowhere is dat niet verstandig. DeDuitsers namen een biertje en wij lieten het bij ons water. De auto werd netjes gewassen, met water vanuit de rivier, waarschijnlijk in ruil voor het brengen van klanten. Moeten die klanten natuurlijk niet alleen biertje drinken en die gierige Hollanders alleen maar foto en film maken. Na een rust pauze van 20 minuten, mochten we weer instappen. De rit lijkt steeds langer te duren en er lijkt ook geen einde aan te komen. Nog een uur, zeiden we een uur geleden. Kathmandu is in zicht, nog maar 8 km, ook dat blijkt een uur te duren. Het verkeer bleek zo chaotisch te zijn, alles door elkaar en iedereen drong voor. Het viel wel op dat de mensen hier erg op Indiërs lijken. De drukte geeft wel weer wat kijk plezier, langzaam kruipen we richting ons hotel. Na een aantal keren vragen naar de weg, door de chauffeur waren we op plaats van bestemming. De tassen werden, aangenomen door het personeel en wij worden hier zeer vriendelijk ontvangen. Wat een verschil tot nu toe, dan spreken ze ook nog eens vloeiend Engels. Waarschijnlijk zien wij er uitgeput uit, ga lekker zitten en geniet van een kopje thee. Er waren een man of 5 personeel aanwezig, als eerder gezegd lijken het allemaal op Indiërs. Ze wilden alles weten, hoelang blijven jullie in Kathmandu, hoelang in Nepal en wat zijn jullie plannen. Echte handelaren, dachten wij, ons plan is al gemaakt door die gasten. Ze zijn zo anders dan de chinezen, zo vriendelijk, ze knikken als een knipmes voor je. Ze drammen ook niet door, nee is nee, en misschien is, denk er rustig over na. Eindelijk, we zijn er, alles wordt uitgepakt en al snel is de kamer een grote kleding kast geworden. In een nieuwe stad, hebben wij altijd de neiging om gelijk te gaan wandelen. Met alleen een ontbijtje en een paar koekjes in je mik, is het niet verstandig om deze wandeling te gaan maken. Toeterende auto's en brommers om je heen, riksja ( fietsende tuk tuks ) die je overal willen brengen. En dat allemaal in de winkelstraat, daar wordt je nu even niet vrolijk van. Een restaurant, rosemarys garden, daar gaan we eten. Een hele vriendelijke jonge man, staat ons te woord. Ik was niet aanspreekbaar, dus liet het woord aan Ilja over. Na een lange dag reizen, met weinig eten, laat mij dan maar even met rust. De menu kaart was zeer divers en de tuin zag er romantisch uit. Even rust, even lekker met elkaar, niet een paar Duitsers om ons heen, die constant engels tegen je praten, gewoon even lekker onder elkaar. Het eten was om te kwijlen, niet omdat we honger hadden, maar het was echt heel erg lekker. We bestellen een voorafje en een hoofdgerecht met wat te drinken. In mijn hoofdgerecht zat stamppot, ja je leest het goed, Stamppot met iets groens en een stuk kipfilet ( ook lang niet gegeten ). We ontmoeten ook weer Australiërs die op weg naar huis zijn. Helemaal bij getrokken van een heerlijke maal van 11,00 euro, gaan we de stad verkennen. Het was inmiddels donker geworden en de auto's, brommers en riksja' waren in getalen afgenomen. De winkels verkopen allemaal bergsport artikelen voor een zeer goede prijs. Sjaals, truien van cashmere, eten, drinken, potten pannen en souvenirs in alle kleuren. De mensen zijn weer vriendelijk, je kan een winkel in zonder iets te kopen. ze lachen je tegemoet als je binnen komt en zwaaien je na ook al koop je niets. Af en toe een bedelaar, vaak oude mensen in vieze kleding. Veel toeristen zie je hier niet, af en toe zie je een reus, tussen deze kleine mensen. Deze wandeling van een uur, geeft ons een hele goede en warme indruk. Het was inmiddels 21.00uur geworden en wij waren kapot. De klok hebben we 2 uur terug mogen zetten, dus het tijd verschil met Nederland is nu nog maar 4 uur later. Voor ons was het eigenlijk 23.00 uur, lekker naar bed, morgen weer een nieuwe dag in het mooie, drukke Kathmandu.