12 januari 2014: ilja

Vandaag gaan we de drukte opzoeken, we gaan naar Ho chi minh city of ook wel saigon genoemd. We checken uit, betalen de rekening en dan vraagt de dame waar we naar toe gaan. Naar HCM zeg ik, maar daar hebben we het gisteren al over gehad. Ze kijkt verschrikt en slaat zich voor het hoofd. Ze zou voor ons een bus regelen en is dat blijkbaar glad vergeten. Ze rent naar de telefoon en ratelt naar de andere persoon van de lijn. Ze kijkt blij als de ophangt. Het is blijkbaar gelukt..... We kunnen alsnog om 09.00 uur met de bus weg. De bus rijdt speciaal een stukje om en stopt vlak voor het hotel. Dit is even wat anders dan de cowboys van laatst. Een keurige bus met een keurige chauffeur die ons op een keurige manier ruim 2 uur later afzet op het station in HCM. Onderweg rijden we langs prachtige groene rijstvelden. Het gekke is dat men midden in de rijstvelden vaak graftombes heeft staan. Hier worden de voorouders begraven. Er wordt hier blijkbaar weinig verhuisd op het platteland. En anders heeft het verhuisbedrijf een hele klus.....!

Wanneer we aankomen op het busstation zoeken we een reputable taxi op en laten we ons naar de backpackersstraat van HCM brengen. Het eerste dat opvalt is de enorme hoeveelheid brommers op straat. Het ziet er werkelijk zwart van. Als we op plaats van bestemming aankomen gaan we op zoek naar een hotel. We struinen door de kleine straatjes heen op zoek naar een bekende naam uit onze selectie. We proberen ook nog een aantal onbekende namen uit. Elke keer tas af, naar boven lopen en kijken of het wat is. Prijzen varieren van $ 12 tot $20 voor een redelijke kamer met airco. Bij een hotel mogen we even onze tassen neerzetten en op ons gemak verder kijken, dat is prettig. Dan zien we in een klein straatje iets leuks, onbekende naam maar bij binnenkomst worden we hartelijk ontvangen en aan de arm meegenomen naar boven. De kamer is groot, licht en schoon en $16 per nacht. We besluiten dit te doen en halen onze grote tassen op. Tam anh is de naam van het guesthouse en ook de naam van de eigenaresse. Bij de check-in vertelt ze ons over de stad en de bezienswaardigheden en krijgen we een kaart waarop alles staat. Ook krijgen we kaartjes en foto's te zien van vorige gasten. Ze doet haar best om ons een thuisgevoel te geven. Ze geeft het adres van 2 leuke eettentjes en we gaan daar maar eens kijken. Uiteindelijk blijken we verkeerd gegokt te hebben, we hebben gegeten in een eetcafe net voor het adres die tam anh ons gegeven heeft maar dat was ook lekker hoor.

Het is nog redelijk vroeg dus gaan we even naar de markt. Het is een grote overdekte markt met van alles en nog wat. In de sector souvenirs zien we een mooie plaat, die we eigenlijk wel willen hebben. We hebben nog geen idee van prijzen maar laten we maar eens informeren. De dame begint met 900.000 dong. Ouw, dat is wel veel. Ruim €30. Dus doet remco een tegenbod van 200.000 dong. De dame kijkt verschrikt. Nee daar kan het niet voor. De rekenmachine wordt tevoorschijn getoverd en het grote toneelspel kan beginnen. Alle charmes worden tevoorschijn gehaald en er wordt over en weer hard onderhandeld. Tot drie keer toe moeten we onze laatste prijs laten horen. We komen uit op 350.000 dong, een derde van de gevraagde prijs. Ze is niet heel blij maar verkoopt het wel aan ons. Dat betekent dat we een goede prijs voor het ding hebben bedongen. Het wordt netjes ingepakt en we gaan wer verder. Dan is het de beurt voor slippers. We zijn allebei toe aan nieuw schoeisel. Hier worden de aanvangsprijzen echter wat scherper gesteld en is er minder ruimte voor onderhandeling, of wij zijn sneller tevreden. Voor een paar euro hebben we allebei nieuwe slippers en gaan we met een tevreden gevoel terug naar het hotel. Die avond heeft remco de avond van zijn leven. We hebben een uitstekend restaurant gevonden waar ze overheerlijke cordon blue serveren. Hier gaan we vast nog een keertje naar toe, denk ik.

Comments  

 

#2 Carola Stigt 2014-01-18 18:15

Jaaaaaa Remco eindelijk weer eens een keertje lekker vleessie!!!!

 

 

#1 Hen en Ria wansink 2014-01-18 12:43

Wat een verhalen weer, en je moet blijven opletten he. Anders wordt je in de boot genomen. Geniet er maar van want dat reizen is erg zwaar.
Groeten en kussen van ons.

 

Refresh comments list
RSS feed for comments to this post

JComments