17 februari 2014:carolien

Helaas moesten we vanochtend het mooie Poonya Mantra Resort verlaten. De kamers waren geweldig met leuk uitzicht. Het zwembad was lekker verfrissend en het ontbijt was in elk geval goed. Zeker een plek om in gedachte te houden.

Maar ach, In ruil voor dit hotel gaan we hopelijk een hoop mooie dingen zien en terug naar het leuke Chiangmai.

Als eerste maakte we een longtailboottocht over de Kokrivier. Het was nog best fris dus hebben we gelijk nog reclame gemaakt voor Divepost hier in Thailand met onze vesten aan.

Was wel even leuk op de boot! Onderweg mooie dingen gezien, waaronder ook prachtige huizen. Dus gelijk wat bescheiden vakantiehuisjes uitgezocht.

Dan is het contrast weer erg groot wanneer we weer aan land werden afgezet bij een lokaal dorpje. Waar de mensen niet veel meer hebben als een paar kippen en een varken aan een kort touw.

Natuurlijk hadden ze wel marktkraampjes. Daniel en Richard gokte zomaar in een keer goed wat verkochten: sjaals, broeken en tasjes. Wel knap dat ze dat wisten ;-)

De gids had dit dorpje twee jaar geleden voor het laatst bezocht en vertelde dat ze toen ook wel kraampjes hadden maar dan met alleen maar hun eigen handwerk.

Daarna zette het busje ons eerst af bij een tentje voor een bakkie koffie. Het valt wel op dat ze in dit soort gelegenheden niet zijn voorbereid op zoveel mensen. Het duurt erg lang voordat iedereen zijn koffie heeft. In Nederland zou je dan allemaal gestreste mensen hebben. Maar wij hebben toch vakantie dus we wachten geduldig af.

Hier vlakbij moesten we ook nog even het standbeeld van King Mengrai, de grondlegger van Chiang Rai. Deze werd zo te zien aan de offers bijna net zo vereerd als Boeddha.

Natuurlijk moest er ook flink inkopen gedaan worden in de 7-11. Met daarbij de hoognodige lol!

En dan...op weg naar de witte tempel! Nog een stukje rijden in het busje waar het inmiddels steeds warmer word met zijn tienen.

Eenmaal aangekomen bij de witte tempel moesten we eerst lunchen. Maar wegliepen er wel alvast langs. Wat een bizar gebouw. Het lijkt wel een surrealistisch ijspaleis uit de verte! Het is bijzonder, omdat je je niet kunt voorstellen dat dit verzonnen en gemaakt is. Het gebouw is een mythe op zich met al die bizarre, mooie, enge beelden.

Maar voordat we naar binnen mochten moesten we eerst onze noodlesoep met stuiterballen naar binnen werken. Met stokjes...dat was voor mij al een kunst op zich!

Een aantal hadden nog een lekker rijstgerecht en als toetje had onze gids, Don, op de lokale markt heerlijke ananas gekocht voor ons. Iedere dag heeft hij op een lokale markt fruit gekocht voor ons om te proeven. Erg leuk!

Toen iedereen het eten op had konden we eindelijk naar binnen, met het fototoestel in de aanslag.

Eigenlijk is het niet echt een tempel, maar meer de fantasie van de kunstenaar die werkelijkheid is geworden.

De kunstenaar gelooft dat hij door het maken van deze tempel het eeuwige leven zal krijgen. Daarom deelt hij zijn vaardigheden aan Boeddha, Thailand en alle mensen. De tempel is ook nog niet af er blijft aan gebouwd worden.

Meteen bij de brug naar de ingang toe wordt je als het ware al overdondert door alle beelden die je ziet. Sommige dingen zoals de reikende handen uit de grond zijn een beetje engig. Ook de wachters op de brug zien er erg streng uit. Maar door het wit met spiegeltjes, is het tegelijkertijd weer mooi.

Op de brug hebben we natuurlijk foto's van elkaar gemaakt. Zonder zonnebril deed dat glinsterende wit gewoon pijn aan je ogen.

De tempel is wit om de reinheid van Boeddha uit te beelden. De witte mozaïek en de spiegeltjes weerspiegelen Boeddha's wijsheid.

Over de brug heen werden de beelden wat zachter van karakter. En werd het meer een fijn sprookje in plaats van het paleis van een ijskoningin.

Binnen in de tempel stond een grote Boeddha. De muren waren beschilderd op surrealistische wijze met allerlei zaken die er vandaag de dag toe doen. Vooral met filmfiguren. Zelf vond ik dit niet zo passend bij een Boeddha. Maar het is wel knap geschilderd.

Op het grote terrein konden we nog wat rondlopen. Er werd nog volop gebouwd. En er staat zelfs een goude toiletgebouw.

Deze tempel is echt een aparte wereld op zich....

De rit vervolgde zich terug naar Chiangmai, we hadden nog best een eind te gaan over flink wat hobbelige wegen. En het busje werd almaar warmer. Dus we waren blij dat we bij de hot springs er even uit konden. De voeten in een hotspring en een lekker ijsje eten. Toen konden we de rit verder afmaken.

Ik geloof dat inmiddels iedereen ook wel aan het duiken toe is. Er werd vandaag al meerdere malen met veel plezier over gesproken en in de bus werden er zelfs wat vragen ( van een examen?) behandeld door de hele fanatiekelingen.

Eenmaal in het hotel aangekomen, hadden we even de tijd om te relaxen en op te frissen voordat we gingen eten. Dat was ook hoog nodig.

We besloten te gaan eten bij een lokaal klein restaurantje waar we van de week met zijn zessen hadden geluncht.

Ze waren niet echt ingericht voor tien man, maar schoven tafels en stoelen bij elkaar, zodat we wel gezellig bij elkaar konden zitten. Het restaurantje is wel wat smal, dus werden we knus tegen elkaar aangezet.

Het eten was wederom weer heerlijk en het was natuurlijk weer gezellig!

Daan had weer een flink hete soep en eindigde met het zweet op zijn voorhoofd.

De gehele dag afgesloten in een koffietentje met heerlijke warme chocolademelk. Ik geloof dat de koffie van de andere ook erg lekker was.

Het was weer een bijzondere dag, met veel indrukken.

Morgenmiddag vliegen we, vanuit daar gaan we dan naar onze duikbestemming.

Ben benieuwd wat voor moois ons daar allemaal te wachten staat...