29 januari 2014, Remco:

Voor de laatste keer, good morning Vietnam, we gaan het land verlaten. Voor hoe lang weten we niet, maar terug komen doen we zeker. Wij hebben ons ontbijt bestelt voor 7.15uur, wij zijn met alles inpakken klaar en het ontbijt is er nog steeds niet. We hebben nog een half uur, dus tijd zat, als we even gaan pijlen, komen ze net met het ontbijt aan. Alle kruimels komen in bed terecht, ze hebben geen ruimte voor een eetzaal, dus wordt het ontbijt op bed. Als we gaan uit checken staan David en Tara al klaar met volle bepakking. We hebben een taxi gedeeld ( dat scheelt weer in de kosten ). Al snel komt de chauffeur, we laden in en gaan rijden. Het is een klein half uurtje rijden en ook op de vluchthaven verloopt alles soepel. Met het inchecken blijkt het al weer snel dat we zelfs achter elkaar zitten, wij komen ook niet van die Aussies af. Na bijna 2 uur vliegen, landen we op Bangkok, alles verloopt soepel. In 1e insatntie, dachten we om direct door te gaan naar Koh Chang, als dat volgens het schema nog kan. Alles kan natuurlijk, maar vandaag gaan we niet redden om in Koh Chang te komen. Het blijkt dat de Ferry als laatst om 19.00uur vertrekt naar Koh Chang. Direct worden de plannen gewijzigd, wij gaan Bangkok in. We gaan met de metro, is goedkoper en veel sneller, binnen 20 minuten zitten we in de stad. We moeten alleen nog even een taxi nemen, naar het hotel. We laten ons afzetten op Khao san road en gaan op zoek naar een goedkoop hotel. Davis wist wel een hotel, voor een mooi prijsje ( 1200 bath ) helaas was deze vol dus gaan we verder. Een ander hotel voldeed niet aan de eisen, voor dat geld verblijven we liever in Palace hotel. Wij moeten toch naar het reisburo ( greenwoods travel ) en in het zelfde gebouw is ook Prins Palace hotel. Wij nemen voor een paar uurtje afscheid van de Aussies en houden een tuc tuc aan. Hij begint met een prijs van 200 bath, wij roepen in koor, NEE. Al snel komt hij met een andere prijs, 5 bath per persoon, maar dan moeten we eerst even langs een ander hotel. Als we binnen zijn, zeggen we nee dank u, wij zoeken wat anders. Als wij dat hebben gedaan, krijgt de TT chauffeur een benzine bon. Wij gaan akkoord en stappen in, na een half uur vragen we ons af wanneer er eens zijn. Het was vlakbij en maar een km van hotel Prins Palace af. Wij gaan even verhaal halen, de chauffeur stopt direct en legt netjes uit hoe hij is gereden. Omdat er veel weg afzettingen zijn, vanwege de ( demonstraties ) moet hij soms omrijden of is het erg druk. Wij merken weinig van de demonstratie, tot nu toe! Oké, rij dan maar door, wij begrijpen het! Als we aankomen bij het hotel ( waar we alleen even naar binnen moeten ) blijkt het een reisbureau te zijn. Ilja gaat naar binnen en ik blijf bij de tassen, dat vond de TT chauffeur niet zo leuk, want dan kreeg hij geen benzine bon. Sorry hoor, ik straks alles kwijt of jij geen benzine bon? Het is erg druk op de weg en 1 klauw in de TT en onze tassen zijn zo weg.

Na 10 minuten komt Ilja naar buiten, met een heel verhaal. Ze vroegen, waar we naartoe gaan, hoelang blijven jullie in Thailand enzz. Ilja mocht niets zeggen en heeft heel tactisch gezegd dat we nog even verder gaan kijken. Als we aankomen ( na een uur ) in het Palace hotel, staan de picolo's al klaar om onze koffers te dragen. Met onze handigheid om de tassen op de rug te doen, zijn ze te laat met dragen. Wij gaan gelijk naar de 14e verdieping, voor Green Woods, want die gaan om 17.30 uur dicht. We worden direct te woord gestaan en als we onze namen noemen, staan ze te knikken als een knipmes. Ze beantwoorden al onze vragen ( en we hebben er wel een paar ) en ze regelen een hotel in de Prins Palace. Voldaan gaan we onze kamer opzoeken, als we de deur open doen gaat er een wereld voor ons open. Wat een prachtige kamer, vloer bedekking een zacht bed, mooie badkamer een grote televisie met veel kanalen, airco de hele shit. Als we de wifi checken ( om het plaatje compleet te maken ) blijkt het dat we er voor moeten betalen en behoorlijk. Het plaatje was dus bijna compleet. In de hoek staat een waterkoker met zakjes thee en koffie. Dat hebben wij wel verdient, ondanks we er eigenlijk geen tijd voor hebben. Wij hebben afgesproken om 18.30 uur met Dave en Tara op de Khao san road. Na de koffie is het 18.15uur, gelukkig is het hier maar 1km vandaag, denken wij. Maar voor de zekerheid willen we toch een taxi nemen, de piccolo zegt als je de straat uitloopt, naar links enzovoort ben je er zo. Wij wandelen zoals de piccolo heeft uitgelegd en komen maar geen bekende dingen tegen. We wandelen over wegen die voledig zijn afgesloten voor het verkeer. Hier zijn dus de demonstraties, bedenken wij, hier moeten wij dus niet lopen. Omdat het rustig is, gaan we gewoon door de demonstratie heen. Aan het eind van deze weg, zien we tentjes met soldaten die er slapen of op de wacht staan, met volle machine geweren. Verderop zien we een groot scherm met een non die aan het praten is. Een groot podium met mensen en een plein met een handje vol mensen. De non spreekt door een microfoon en vertelt hoe en wat over de verkiezingen, laten we maar zeggen, want wij verstaan er geen woord van. We wandelen door en weten nu echt niet meer waar we zijn. Als we het hier en daar vragen is het net of niemand weet waar ze zijn, want niemand spreekt ineens Engels. Dan vragen we het wel aan een Falang, toevallig gaan deze mensen er ook naartoe en lopen een stuk met ons mee. Het is uiteindelijk nog zeker 15 minuten lopen, maar we zijn er en flink te laat. Als we na 45 minuten lopen, de vrolijke gezichten zien van David en Tara, maakt dat alles weer goed. Nu moeten we echt wat eten, want de trek is toegeslagen. Het beloofd weer een gezellige avond, Tara was een beetje moe en wilden vroeg naar bed. Voor ons geen probleem, dan kunnen wij lekker genieten van onze luxe kamer. Deze keer hebben ons terug laten brengen, weer door een TT en binnen 10 minuten was hij er. Wij hebben die avond genoten van onze kamer, heerlijk:P