11 maart:

Vrijdag 6 maart was het dan zover. We vliegen naar Sorong in west papua om onze langgekoesterde wens in vervulling te laten gaan. raja ampat. De droombestemming van vele duikers. We verlaten makassar in de vroege ochtend en daarmee ook ons leuke verblijf in makassar breeze place. Nog nooit hebben we zulke klantvriendelijk personeel gezien, en dat wil best wat zeggen als je zoveel reist als wij. We vliegen keurig op tijd met garuda naar sorong. Onderweg is het helder weer en we zien al wat mooie plaatjes van turkooisblauwe zee met prachtig groene jungle en parelwitte stranden. Altijd weer blij als we vaste grond onder de voeten hebben. We komen terecht in een prachtig mooi lokaal ontvangsthalletje met 1 bagageband. Kan niet missen dus. Het duurt even maar dan verschijnt onze bagage en kunnen we op pad. Ik heb de enige andere witte toeriste aangesproken om te weten te krijgen waar het informatiecentrum zich bevindt in het meridien hotel. Zij vraagt het aan haar lokale gids en het blijkt op nog geen 200 meter lopen vanaf de vluchthaven te zijn. Helaas hebben we zo'n kleine 70 kg aan bagage bij ons dus de rit naar het hotel is een kleine beproeving.

We droppen de bagage in de lobby en lopen het infocentrum binnen. Wat een leuk welkom en yes... Ze spreken uitstekend engels. Aangezien we nog geen enkel plan hebben wordt de medewerkster aan een uitgebreid kruisverhoor onderworpen en besluiten we na kort beraad naar yenkoranu homestay te gaan op kri eiland. De ferry gaat om 14.00uur dus hebben we nog even tijd voor een snelle lunch. Op aanwijzing van de vriendelijke dame komen we in een lokale warung terecht, soort indonesische snackbar, waar we rijst met ei en nog wat ondefinieerbaars te eten krijgen voor 1 euro ofzo.

Ik heb een ijsthee besteld maar de ijsblokjes zien eruit alsof die van kraan water zijn gemaakt dus laat ik die maar staan om mezelf een hoop buikellende te besparen. Na de lunch nemen we een taxi naar de haven (natuurlijk worden we weer afgezet, letterlijk en figuurLijk)

Om te kunnen duiken in raja ampat moet je een fee betalenvan 1 miljoen rupiahs (€70), hetgeen best fors is. Nu kun je daar wellicht onderuit komen door bij het infocentrum te zeggen dat je gaat kopen bij de haven en daar te zeggen dat je het al gekocht hebt bij het infocentrum,maar dat is kennis achteraf. Wij hebben netjes de fee betaald en stappen op de ferry naar waisai, onze tussenstop naar kri eiland. Terwijl we op vertrek wachten genieten we van een schouwspel van papua jongetjes die zich vermaken met een plaat piepschuim in de zee en zich uitsloven voor de westerse toeristen in de ferry. 2 uur later komen we aan in Waisai, de toegangspoort tot raja ampat. In de ferry zaten een stuk of 8 toeristen en allemaal vertrekken we naar het eiland kri. Onder ons nog een 2-tal nederlanders. We zeulen de bagage naar een klein bootje en een kleine 40 minuten later arriveren we in het paradijs. Een lange pier geeft toegang tot yenkoranu homestay. Een blik in het water zegt genoeg, een aquarium ligt onder ons en we zien zelfs onze eerste haaien van de vakantie. We worden begroet door abi, alex en jason en ze helpen ons met de bagage. We worden gedropt in een grote bamboehut waarin 4 kamers zijn gemaakt. De toilet en mandidouche bevinden zich buitenshuis. Niet helemaal perfect en na een korte blik op de overige accommodatie besluiten we te verkassen naar een eigen bamboehut met badkamer. Allemaal heel eenvoudig maar wel wat privacy. We maken kennis met wat andere gasten en er blijken ook 2 nederlandse jongens net aangekomen te zijn. Verder ook nog een Hongaarse man die al 4 jaar op reis is, een russische dame die divemaster is en een tsjechische dame die divemaster is. Een wat ouder frans echtpaar maakt het gezelschap compleet. Allemaal aardige mensen en iedereen heeft bijzondere verhalen. Het avondeten valt bijzonder mee, we hadden niet veel meer verwacht dan rijst met vis maar er is zowaar kip, groenten, rosti en fruit. Koffie, thee en water staan de hele dag ter beschikking. We doen ons tegoed aan al dat lekkers en kruipen vroeg onder de wol omdat de dag reizen toch niet in de koude kleren is gaan zitten.

postedWithBlogsy